Joanna Dęblińska

tytuł może wydać się dziwny. wybrałam właśnie taki, ponieważ wiersz napisałam zainspirowana pewną bajką o śmierci klinicznej. pojawił się tam motyw samolotu. wyjaśniam tak na wszelki wypadek - dla ciekawych.

zbyt krótki czas by załatwić wszystko za mało lat by zrozumieć to cierpienie i wewnętrzną walkę między bólem i siłą której ci brakuje mozolna praca twych członków i organów szaleńcza chęć ucieczki od bezsilności tysiące czarnych myśli i tylko jedna o tym że przetrwasz to zbyt trudne a ona nie wybiera radość z zakończenia cierpienia razem ze smutkiem pozostawienia wszystkiego powoli odchodzisz godzisz się ze swym losem lecz jeszcze nie wiesz że nadchodzi czas śmierci światła powrotu

dziękuje za komentarze. mile widziane byłby rady, co zrobić, aby następny wiersz nie był tak samo zły jak ten...

oczy wypełnione diamentami piękno skrywane i widoczne patrzy z góry choć bez egoizmu bez wyższości dobroć przeplatana szaleństwem oryginalność i prostota czerń i biel a wszystko to w niej jedynej niepowtarzalnej