Magdalena Magheru

Również przeczytałam Harrisa i musze stwierdzić, iż ten tekst ma się nijak do Hannibala Lectera. Primo zakrawa bardziej na jakiś paszkwil,secundo widoczny jest rażący wręcz brak znajomości materii. Brak też jest pewnego przemyślenia sytuacji. Pozdrawiam

Pierwszy raz słysę o Radiohead. Dziękuję za uwagę.

Niestety nie podoba mi się Pani utwór. Jest dla mnie jak ogłoszenie, które wiatr miota po ulicy...utarte. Chciałabym.zęby poezja odkrywała jakąś cząstkę duszy...a Pani wyłożyła bez żadnych zagadek, zabaw słowami czy nawet metafor teorię znaną w bardzo podobnej postaci już od bardzo dawna. Pozdrawiam. Madzia

Faktycznie ten nawias mi nie pasuje w ostatnim wersie. Ponadto mam dziwne wrażenie, że to wycieczka nie w jakieś miejce a stan. Coś w rodzaju "pobawmy się w umieranie" tylko ta zabawa nie ma sensu bo: " nic dwa razy" "rodzimy się bez wprawy i pomrzemy bez rutyny" Pozdrawiam Madzia

Jak wyobraża sobie Pani ciąg dalszy? To co się skończyło już nie wróci i tylko można mieć nadzieję, że kupi się nowy zegar... Pozdrawiam Madzia

Bardzo dynamiczny, duże nagromadzenie głosek szeleszczących(umyślne?) ale w tym tłumie ciężko podążyć za głównym motywem. To jak w tej sceni z "Matrixa", gdy miastem idzie kobieta w sukience...odwraca umysły od sedna Pozdrawiam Madzia

Zainteresował mnie ale jeszczze coś jest nie tak...nie wiem co.:( Koncept ciekawy, ale...hmm..

Jestem głupia poprosze o opracowanie...:( Choć w sumie to rozumiem tylko mi trudno w to uwierzyć... Pozdrawiam Madzia

Przepraszam wszystkich co czytali lub maja zamiar czytac ten wiersz. Czasami mnie ponosi jakis rodzaj frustracji i efektem jest wlasnie ten wiersz. Miedzy slowami czai sie pustka Przepraszam i dziekuje za uwage Madzia

Przecież 'dupa" to wyraz z pięknymi tradycjami zarówno literackimi, jak też historycznymi. Bardziej zmartwiłabym się jakimś angielskim zapożyczeniem. Pozdrawiam Madzia

Mój kochanku odepchnięty uciekaj! Chwytam za nóż Odejdź póki jestem... - sobą....?- w stanie bronić życia Porzuć mnie w tych chwilach gdy miłość staje się wspomnieniem z cudzego życia Jak wilk wychodzę nocą co tylko pragnie krwi Odejdź i zamknij za sobą drzwi ............................ Pustkę wypełnię trupami niech martwe oczy się skrzą blaskiem gwiazd śmierć przecież to tylko inny WASZ świat

Armandzie nie wiem co masz na myśli mówiąc o "rozszerzonej formie"... Prawde powiedziawszy inaczej sobie nie wyobrażałam tego wiersza...miał być "ascetyczny", ale nawet to mi się nie udało...Przemyślę jednak Twoją propozycję. Dziękuję za poświęceni mi swojego cennego czasu. Z wyrazami... Madzia

Powiem tylko tyle: nie podobalo mi sie. A co z ta wiedza Pni(?) zrobi...zobaczymy Podejrzewam jednak, ze na wiecej Pania(?) stac...Czekam na kolejne utwory wierzac, ze beda bez porownania lepsze... Pozdrawiam Madzia

To nic takiego parę dźwięków napisanych z myślą tylko o Tobie Puste słowa w obliczu nieskończoności własnych uczuć To nic takiego kilka chwil uświęconych(?) poświęconych wyłącznie Tobie

Nie chce komentowac...mam wrazenie, ze zakradl sie blad przy przepisywaniu, ktory zmienil sens ....Jesli sie myle, to przepraszam, ale nie czuje tego wiersza...

Nie podoba mi się ta konwencja...nie za bardzo rozumiem co mialo znaczyć: "Twoje życie zaczęło się kruszyć Moje optymistyczne myśli zawiodły " Wydaje mi się to zbyteczne, nie wnosi nic do wiersza, możnaby było ująć to mniej dosłownie, bardziej atrakcyjnie jeśli można tu mówić o atrakcyjnośi. Serdecznie pozdrawiam i czekam na kolejne... Magdzia

Przyjdź Wołam przyjdź błagam...nie- to nie przystoi do końca trzeba mocno stać w stalowej zbroi naśladować Rolanda Ach ten głupiec... Tak jak ja... trzymac fason bo to jedyna odpowiednia poza by ukryć strach

Dziękuje wszystkim za poświęcenie mi wojego cennego czasu. Co do Pana Panie Piotrze,to kwestia dyskusyjna czy wiara w Boga jest tym co wiara w siebie lub też wiara, że wszystko samo się zrobi, a raczej stanie. Bynajmniej nie jest to (w założeniu)wiersz o wierze, lecz o nadziei, która wg mnie jest wsparciem w dziełaniu, a nie sprawcą. Pzdr. Magdzia

Trzeba wierzyć w coś, w kogoś po prostu Czasem zrezygnować z odpowiedzi ot tak Umieć słuchając głosu iść po linie życia I mieć nadzieję, że się nie zginie na zawsze

Podmiot liryczny w Twoim wierszu wydaje się bardzo zdołowany...mam wrażenie, że nie potrafi zrozumieć świata, próbuje znależć miejsce dla siebie i pragnie ...zwrócić czyjąś uwagę na siebie, nie jest obiektywny w swych sądach...Tak myślałam do momentu, gdy zmieniłyś kompozycję wiersza.[Kiedy opluję ciebie i wszystko zrobię dla wieprzy i małp widowisko. Na końcu zrozumiem, po co zgrzeszyłeś na końcu zrozumiem jak bardzo zakpiłeś.] Wszystko było prawdziwe i ostre do granic przyswajalności odbiorcy, ale później sią jakby posypał cały zamysł wiesza i wydał mi się groteską. Pozdrawiam i czekam na kolejne utwory. Magdzia

Nietety, moja bohaterka cierpi na coś więcej niż depresja. Następnym razem postaram się o tytuł, ale mam z tym bardzo duże kłopoty. Dziękuje i pozdrawiam. Magdzia

Nie ucz mnie kochać wiesz przecież, że to niemożliwe... Nie potrafię dać więcej bo nie mam już nic moje serce....zakopane w lęku przestało już dawno bić Nie ucz mnie kochać szkoda cennych chwil Nie będziesz i tak pamiętać... Zamkniesz przede mną drzwi. Nie obawiaj się prosze, że to przez Ciebie tak się po prostu zdarzyło.... Nie ucz mnie kochać...już nie umiem