Amok myśli Cię dziś spotkał,
Cóż masz czynić, ukryć, zostać ?
W błędzie kąpie Cię świadomość.
Widzisz kłamstwo, ostre, krwawe.
Szarpie serce, krwawi prawie.
Konasz biedny mój czlowiecze,
dyszysz, krzyczysz, nikt nie slyszy.
Walczysz, krwawisz, padasz, giniesz.
Ślepy jesteś, tylko słuchasz.
Kłamstwem karmisz swą ideę.
Idziesz drogą nagle stoisz,
Czyś zrozumiał swą amnezje ?
Widzisz prawdę nie skalaną ?
Tak ! Genialne nie uważasz.
Już rozumiesz tak powiedasz.
Czyn ma czynić, słowo kłamać,
Pamięc zwodzić i prawdę dawać.
Umysł tężysz, chmury gonisz.
Widzisz lepiej, już obłoki.
Widzisz, widzisz ? Mój człowiecze,
Kłamstwo oślepiło Ciebie,
Teraz prawdę samą widzisz.
Nie ma drogi, nie ma Ciebie,
Są twe myśli, są,
Lecz już nie dla Ciebie...
