Pani Alucinator

Doina,w której idę. Dolina,w której biegnę... Wśród idei życie marne- odpowiem za to w piekle. Ręce rozłożone błagalnie, lecz szatan nie poslucha. Usłyszę szept anioła- przywoła go skrucha. Fałszywie poproszę o godzinę życia, bym mogła przez chwilę zapamiętać drżącego serca bicie. Pochylę się nisko i oznajmię światu, że za marzenia oddaje duszę diabłu. Melodia zanucona zostanie przez- z wyboru-męczennika. Głosem zatriumfuje-idei zakarze... Przyjdzie mu żyć w piekle. Taka cena marzeń.