Małgosia Sopelek

Gdybyś Ty mógł cofnąć czas... Ale nie! Trucizna działa! Myślałeś że nic nie rozdzieli nas. Lecz ta wiara się rozwiała. Po co miałbyś mnie zatrzymać? Dla tych paru pustych chwil Czemu miałbyś płakać po mnie? Jak ja taki marny pył Po cóż życie mnie skruszyło Z wiatrem hen w dal... wietrze wiej! Nic by w świecie nie zmieniło O tą jedną duszę mniej. Gdybyś Ty mógł cofnąć czas. Ale nie! Trucizna działa! Już nie ma mnie. Nie ma nas. Moja dusza z wiatrem zwiała...

Chodzę po drogach mlecznych W poszukiwaniu słońca. Przez wszechświat porzucona. Sięgnęłam wzrokiem w dal.... Przed siebie. Nagle... ujrzałam gwiazdę! Gwiazdę świecącą tak mocno Że przyćmiła niebo. Chciałam ją zerwać Ale była tak daleko Lecz gwiazda sama przyszła. Zabłysnęła mocno Radość ogarnęła mnie bez granic. Wyciągnęła do mnie rękę Sprowadziła mnie na ziemię I nagle zauważyłam. To nie gwiazda! To słońce! Słońce... którego tak szukałam....