Magdalena.B

Jakoś to do mnie nie trafia.Słownisctwo takie ,,małowartościowe".Owszem poeta,nawet początkujący, ma prawo szokować i zaskakiwać ale nie w sposób tak dosłowny.

Skomplikowane uczucie opisane w prostych słowach,oby tak dalej.

Początek niezbyt obiecujący ale za to dalej...poezja.

Jest w tym wierszu jakaś lekkość.Co prawda kompozycja nie powala na kolana a temat jest dość powszechny ale podoba mi sie bo ma w sobie dużo pogodności.

Kiedy to przeczytałam poczułam,że mam depresję.

Moje złamane skrzydła pamiętają nocne loty po mieście jeszcze czuję wiatr we włosach krople rosy na powiekach Nie zapomniałam jak patrzeć na świat z góry i z dołu Zapamiętałam każdy ludzki szept potulne westchnienie byłam potęgą i wiarą A dziś ze złamanymi skrzydłami na nowo uczę sie latać

Poetyckie mistrzostwo to to nie jest.Myśl przewodnia jak najbardziej słuszna jednakże przekaz nijaki.

Krzyczą płaczące wierzby nie łkają bo zabrakło łez cisza stroi skrzypce gra Bethovena fałszuje ktoś przerwał zmowę milczenia to wiatr jęczy tak głośno i beznamiętnie Co z tego życie jest głośniejsze