Anita Nowak

genialne....nic dodać nic ująć...

Moim skromnym zdaniem genialny......Napisałam podobny

Zgadzam się to nie jeste erotyk.....Erotyk...to inna bajka...

Brak głębszych przekonań...brak wiary w siebie.. .moje problemy...tak często spotykane, a tak inne niż wszystkie... nic. nicość którą otaczam jest przerażająca... przytulam się do powietrza... rozmawiam z wiatrem... szum fal jest niczym piosenka.. o starym rybaku... ja jestem jak ów rybak.. idę na połów.. na połów myśli... z którymi ...staczam walkę...

Coś mnie trzyma w zawieszeniu... Co? Sama nie wiem, Coś blisko Ziemi Co? Nie wiem...problemy?! ...wiem! To życie, tak trudne... i.. męczące! Jestem jak wędrowiec, szukający.. Schronienia Dachu nad głową Chleba i wody... To jest trudne do zrozumienia dla(?).... Ja tego nie rozumiem Inni tym bardziej Co, co robić? Żyć dalej w niewiedzy? Żyć dalej bez strachu? Żyć dalej dla siebie, innych, Czy.... Dla Boga? Ale czy On jest?

Bardzo mało nie tak dużo Spacer w deszczu Krople... myśli, żal, smutek szczęście , radość spacer w deszczu Czas snów... CZAS! Po drodze krocząc... Płynąc wśród wody.. Kałuże, dziury.... Zatrzymywać się iść dalej Tak, to żyć i nie żyć Rodzic się i umierać Myśleć pozytywnie Nie trzeba walczyć Myśleć negatywnie.... Ciągła walka.... WALKA MYŚLI!

Beznadzieja, cos z niczego Tak wiele myśli Stać się, istnieć i umierać Koniec końca Trzask plask i rujnuje się życie Głupota ludzka Sen, jawa nic a jednak coś Nadzieja... Wrzask i krzyk, milczenie Koniec czegoś, początek nicości Myśleć, kochać i zapomnieć Uciekając od myśli, myślami nieustającymi Zginęli,...pytania :”nie czuli bólu” Nie żyją, żyją inaczej Zapomnieli co znaczy myśleć! Zapomnieli co znaczy czuć!

Bio mucha spadła mi na głowę spojrzałam na nią rzuciłam za ramię lecz uparta suka wróciła do mnie podleciała w górę okręciła się raz spadła na ZIEMIĘ jak piórko! Patrzę na nią nie żywą, myślę dobrze Ci tak, giń.... Depczę ją obiema nogami Patrzę jak jej ciało całe staje się częściami Skrzydła delikatne niczym nić pająka są już......Nie Ich już nie ma! Myślę sobie , wandal ze mnie.. uśmiecham się wariacko i kończę swoje dzieło zniszczenia. Uśmiecham się ironicznie..... Patrzą w przeszłość widzę światło Patrząc w przyszłość widzę cień i mrok......!

Siedzę przy stole i kładę marzenia na stół Wyciągam nóż, widelec i rozkrajam je na pół Przecież mówią, ze drobne marzenia są łatwiejsze do spełnienia

Chcę Cię zapełnić..... Tą pusta przestrzeń Biła kartkę... ...poczęstuje atramentem..... Napisze wiersz..... Poezje życia.... A...może namaluje kwiat... Ciągle myślę..... .....i nie mogę spać!

Roztrzęsione dłonie Skrzywiona postawa... Spracowane ręce..... Samotne serce..... Koślawe nogi.... Pomarszczona skóra.... Siwy włos... Najczęściej ukazywany obraz ..... .......starszego człowieka.... Zmienię to..!!! Pozwolę im żyć bez... Łańcuchów czasu! Rozepnę kajdany i ściągnę kłódki... Radosne dłonie..... Wyprostowane plecy.... Młode rączki.... Kochane serce... Zgrabne nogi.... Gładka skóra... Błyszczące włosy.... Obraz.....czyj to obraz...(?) ...tego samego człowieka... Nie ..!! To obraz dziecka.... Dziecka, które skończy tak jak.... Owa starsza osoba... Nie mogę tego zmienić.... Każdy rodzi się... Dojrzewa.... Przepływa...kajakiem życia... Aż do oceanu śmierci!

Te oczy.... Różne oczy.... Swoimi widzę Świat..... ...widzę oczy ludzi... kocie oczy... krzywe....i koślawe... Oczy.... ....ludzie twierdzą... ...że rozumieją ”spojrzenia innych” Mylą się.....!! Nic bardziej omylnego... Oczy.. te.. piękne...oczy Zielone... niebieskie.... piwne... Oczy...magia oczu... Patrzę w nie...zanurzam się w wirze.... Myślę..... .....co ukrywają... jakiej tajemnicy pilnują..... tego się chyba nie dowiem.... Czarne koło...zakrywa obraz prawdy!

Idę..... Widzę ławkę..... Pustą ławkę..... Siadam na niej..... Wspominam.... Głupia ławka wspomnień.... Wspominają Cię..... Łupki słonecznika ..na ziemi... Napis....wydrapany....kawałkiem blaszki... Rękami miłości....z napisem „Kocham Cię” Ławka...mówi... Drzewa mówią..... Aa..... Wspomnienia wracają...