Caterina Neve

Może lepiej byś zrozumiała mój wiersz gdybyś czytała "Odę do młodości" Mickiewicza. W swoim utworze starałam się z nią polemizować. No cóż, każdy ma prawo do własnego zdania. Poezja nie musi być zawsze taka sama. Dziękuję za kometarz, przynajmniej ktoś się odważył, cenię to:)

Podoba mi się, trafia do mnie Twój utwór. Nastrojem kojarzy mi się z okresem dekadencji, Młodej Polski. Pozdrawiam.

Podoba mi sie klimat tego wiersza. Pozdrawiam.

Młodości! Ty nad poziomy wylatuj! Wyjdź za horyzont Wznieś się pod niebiosa! Młodości! O największa cnoto, przymiocie ducha! Radości największa! O ścięta głowo pod budką z piwem! Oczy nieruchome wpatrzone w jeden punkt Zdobywaj szczyty, wznoś się na wyżyny! Przechodząc przez haszyszowy las Widzę wolność, szczęście! Pochłaniając białą ścieżkę Czuję wielkość, chwałę! Jestem bogiem! Nareszcie, drzwi stoją otworem! O młodości! Najlepsze lata! Wylane hektolitry łez Złamane skrzydła ukryte pod kołdrą Długi sen o szczęściu Lęk nie pozwalający na najmniejszy ruch Na krok ku nowemu O młodości! Największe pragnienie Nie istnieć (Boże, zabierz mnie do siebie!) Ukochana cnoto! Z bronią w ręku Wkraczam na drogę wolności Sława, pieniądze, pozory Szczęście ukradzione W zakazanym związku Byleby wytrwać! Byleby przeżyć! O młodości! Ty nad poziomy wylatuj! Tyś mą dumą Mą chwałą Moim przeznaczeniem...