Natalia Wal

Sczerze mowiac bardzo mi sie spodobaly te zapisy w pamietniku. jstem jeszcze mloda istota i nie zdaje sobie sprawy jak cenne jest zycie,ale uwazam, ze po przeczytaniu tego, cos we mnie zostalo, a takze troche to mna wstrzasnelo. napewno utkwilo mi w glowie to zeby powiedziec to co sie czuje. np. mamie ze ja sie kocham. takze te zapisy daja nam troche nadziei, ze w zyciu moze sie udac. ze mozemy sobie ulozyc zycie tak jak chcemy(oczywiscie kazde nasze decyzje wplywaja jakos na nasza droge zyciowa). te zapiski takze ucza nas tego, zebysmy zczeleli szanowac zycie i przezyte w nim chwile. zeby cieszyc sie kazdym dniem, jakby byl to nasz ostatni. ze powinnismy cennic to co jest dla nas wazne. mozliwe, ze pisala to osoba nie bedaca w anorekcji, ale wazne jest to zeby wyciagnac z tego zapisu jakies wnioski. jezeli pisala to anorekyczka przeczytalam tu wypowiedz, ze modelki nie wpadaja w choroby, czy cos podobnego.. nie bylabym tego taka pewna, poniewaz gdy zaczynamy chudnac, i zaczyna nam sie podobac nasza sylwetka, nasza amoocena rosnie... czujemy sie dobrze i czasami nie potrafimy zobaczyc gdzie jest granica... ta dziwczyna miala problemy po smerci matki, nie czula sie bepieznie z ojcem- nie czula jego ciepla, i to sprawilo, ze zaczela zastanawiac sie nad soba, ze moze ona nie pasuje do tego swiata, a mysl modelki, potrzymywala ja na duchu, ze moze byc ladna.... wtedy dzialal jej kytyk ktory mobilizowal ja do zrzucenia tych kilogramow. i tak sie wszystko potoczylo, ze nikt jej nie przypilnowal, kiedy przekraczala ta granice.... uwazam, ze dobrze ze zdala sobie sprawe z tego, ze mogla sobie zycie inaczej ulozyc... piszac ostatnie zdania, informuje nas o tym ze nie warto bylo. ze stracila wszystko, a to nie bylo tego warte..