Justyna Fraś

Spokojnie... to jesten ze starszych wierszy:)

Ciekawy wiersz... tak, wiersz... :) nie pomyliłam się pisząc tak o tym dziele... tylko wiesz, niektóre słowa powtarzają się kolejno po sobie - w następnych wersach... :)

Tak to jest, że kiedy ktoś "przesłania" nam świat, nie chce się zapomnieć o nim... :)

Za oknem pada deszcz, Tysiącem gorzkich łez, Na podwórku zimno jest, A ja siedzę i płaczę też. Na oknie siedzi ptak, Tak szybko mija czas, Co zrobić mam, Zadzwonić tam? Czas upływa już, A mrok zapadnie tuż tuż, Nic nie pozostaje mi, Tylko marzenia i sny!

Mam tysiąc myśli w głowie Wszystkie krążą wokół mnie Nie dając mi spokojnie zasnąć Próbuję je odpędzić od siebie Na różne mi znane sposoby Lecz...bezskutecznie One ciągle powracają Burząc to co dobre Chcąc abym czuła się taka mała Stoję pośrodku nich jak słup Mimo wszystko jestem silna Nie poddam się wygram

Dzień pomału dobiega końca na stole dogasa świeca a w sercu wciąż miłość płonie Jest jak nić nierozerwalna jak gwiazda tajemnicza i wielka jak wszechświat Miłość która jest szczera i piękna jak róża czerwona lecz bez kolcy bo nie kłuje W mym sercu została zrodzona miłość tak niebanalna która imieniem jego się nazywa

Podoba mi się to porównanie do Kociaka:)

Pożegnania nadszedł czas Teraz w inny odpływasz świat Spotkany kiedyś tam Powiesz, że to inny świat Gdyby tak cofnąć czas Z tamtych lat przywrócić sny Wspomnień wiązankę utulić w nas By potem spokojnie powrócić znów A gdy przyjdzie już ten czas Przypomnisz marzenia z tamtych lat Nie mówiąc nic wprowadzisz w świat Krainy marzeń minionych lat Tęskniąc będę czekała Aż pojawisz się znów By przytulić mocno Cię I bicia serca usłyszeć dźwięk Powiem: nie odpychaj mnie Pragnę tylko Twej obecności Bo na miłość nie mam szans By nie stracić Cię znów Będę walczyła co w sercu tchu Przecież to nie grzech Kochać i marzyć o nas Tylko pozwól mi trwać... Kochać tak można tylko raz Na serca dnie zamieszkałeś Myśląc, że to tylko sen Gdy dzień nadchodzi po nocy Poznajesz tych słów sens Może odwzajemnisz kiedyś to Tylko nie mów od razu „nie” Pomyśl w spokoju nim odpowiesz By nie zranić mnie kolejny raz I cierpienia nie nadszedł czas Słysząc serca głos Powiedz, że to real nie sen Gdy zbudzę się Otul mnie ramieniem swym Popatrz głęboko w oczy I daj mi jakiś znak Niech Ci nie zadrży głos Mówiąc: nie kocham Cię Nie lituj się – to nie to Ale czy mogę chociaż kochać Cię...?

Ty Panie dałeś mi życie i Ty Panie możesz mi je odebrać kazałeś mi wziąć krzyż na ramiona bo wiedziałeś że go uniosę że sobie poradzę nie pozwoliłeś mi poddać się podnosiłeś gdy upadałam podawałeś ojcowską dłoń doradzałeś jak żyć więc dlaczego teraz mam zwątpić? odejść od Ciebie? skoro Ty mnie nie opuściłeś byłeś zawsze blisko mnie gdy świeciło słońce i padał deszcz nie pozwól mi oddalić się daj mi nadzieję że może być lepiej chcę uwierzyć w szczęście że ono naprawdę istnieje Ty Panie pozwoliłeś mi kochać bardziej niż siebie samą więc proszę ześlij mi Anioła Stróża który napełni mnie nadzieją...

Labirynt a w nim ja błądzę pośród niewinnych dusz na lewo – mała dziewczynka na prawo – siwy staruszek więc to musiało być... niebo ale dlaczego ja...??? niezasłużyłam znalazłam drogowskaz: ''jednym czynem uratowałaś swą duszę'' zaczęłam się zastanawiać dalszą wędrówkę przerwał mi On sam Bóg przemówił: ''Kochałaś będąc na Ziemi dzięki temu żyjesz'' co chciał mi przez to powiedzieć...??? zrozumiałam... chciał abym była Aniołem Miłości!

Popatrz nocą w niebo... tam ujrzysz moją twarz... gwiazdy... moim spojrzeniem księżyc... odbiciem i cieniem czujesz ten powiew?... to ciche pocałunki przeszywające Twoje ciało budzące w Tobie dreszcz słyszysz szelest?... mówię do Ciebie łaskocząc Twoje zmysły otulając trunkiem słodyczy Twój krok moim krokiem! zawładnięty, oczarowany, okradziony, pokochaj myśli o mnie... otwórz serce na tajemnice - jak ta gwiazda - co najjaśniej świeci... poprowadź w głąb siebie!

Człowieku przystań spójrz tu leżą moje zwłoki zbeszczeszczone zdeptane brudne wtedy nic nieznaczące pogwałcona godność odebrana wolność tyle pozostało i te łzy bliskich nad moim grobem z których wyrasta mogiła pamięci te uschniete kwiaty przez nikogo niepodlewane liście niesione przez wiatr teraz one mnie odwiedzają wygasłe świece jak wygasło moje życie

Jest czas...? - Czas, który płynie! Jest czas...? - Czas smutku i radości! Jest serce...? - Serce, które potrafi kochać! Jest serce...? - Serce bijące w rytmie drugiego! Są myśli...? - Myśli, których lepiej nie wypowiadać! Są myśli...? - Myśli spokojne i niepoukładane! Są ludzie...? - Ludzie, którzy coś znaczą i Ci nieznani! Są ludzie...? - Ludzie, którym należy się szacunek! Jest uczucie...? - Uczucie cenniejsze niż pieniądze! Jest uczucie...? - Uczucie, które pokazuje co jest ważne! Jest życie...? - Życie, które jest jedno! Jest życie...? - Życie, o które trzeba walczyć!

Pamiętam ten wiersz Skarbie... jest śliczny... :* :)