Anna Borys

Mam jedno marzenie, które nigdy się nie spełni: chcę mieć skrzydła i polecieć do gwiazd, jak ptak, który o świtu wznosi się w powietrze... jak pegaz z moich dziecinnych marzeń i jak i Ikar choć utonął przez swoją nierozwagę...

widzę krzywe postaci z okno abstrakcja na szkle malowana dziwne czarne plamy – rozpacz kraczą na siebie nawzajem podchodzę do lustra i widzę karykaturę człowieka - czuję bezsilność i żal nie płaczę, nie rozpaczam rozbijam lustro na kawałki - odłamki moich uczuć to tylko abstrakcja … mozaika nie spełnionych dni

kim jestem? zanurzonym płomieniem w wodzie niezwykłą melodią z fortepianu zeschniętym liściem w trawie mieczem północy i południa jestem wszystkim, a zarazem niczym jedna kropla w oceanie tylko tyle...

Rytm flamenco Lekkie dotknięcie motyla W taniec się zmienia Kołysze się trawa I liść na wietrze Moje marzenie się spełnia Nie ma mnie ani Ciebie Ani początku ani końca Nawet uciekła pustka bezkresna Istnieje tylko taniec, muzyka I dźwięki płynące z serca