Awrilka

hmm.. pomylsalam nad tytulem, ale nie moge go zmienic bo ma tworzyc kontrast ja- taka mala i nic nieznacze w porowniu z moimi "grzechami" juz nie jestem: ja, jest ona ta druga moja strona Grzeszna tak potrafie wytlumaczyc czemu taki tytul nie wiem czy to nie jest zbyt pokretne:P a co do tresci nie widzac celu horyzont zdarzen to pomysl chwile a dojdziesz do tego o co w tym chodzi:) ogolnie wiersz przedstawia prawdziwe emocje z zycia wziete, doslownie nie mojego ale osoby ktora znam, czesc tych emocji pewnie nie jdna osoba z nas doswiadczyla to jest tak czlowiek sie najpierw gubi robi cos czegos zaluje. juz nie potrafi byc taki czysty i dobry jak kiedys... i towarzyszy nam tylko bol. boimy sie ze nic juz nas nie czeka dobrego moze to brzmi banalnie ale sa takie chwile kiedy patrzac na to wszystko nie wiedizmy drogi ktora moznaby pojsc. tyle juz przezylismy w tym krotkim zyciu i patrzymy na to z dystansu widizmy to z daleka dobra bo za duzo napisze...:) przepraszam za bledy :P

no coz... istotnie zrobilam blad: "pozyczam" masz racje (nie wiem czemu ale normalnie nie robie bledow orotograficznych, a jak pisze na komputerze mam duzo problemow z ortografia:P) ogolnie zgadzam sie z uwagami, zastosuje sie:) wiersz dodalam szybciutko jak rano wychodzilam i nie pomysllaam o udoskonalenieu go, byl napisany jeszcze pare dni temu i nie mialam pomyslu jak go podzielic... no wiec dziele poprostu po 4 wersy , tak zeby jeden watek w kazdej zwrotce byl. ciesze sie ze podoba sie chociaz troszke, bo jest dla mnie bardzo wazny i osobisty. dziekuje i pozdrawiam :D

Zaplątana w skrzydła upadłych aniołów pożyczam od nich resztki sumienia znów wszystko wraca i ślady na rękach nieme świadectwo chorego cierpienia Czarna świadomość i kielich goryczy już dawno przepełnił się łzami do snu mnie utulą brudne koszmary mylnie nazwane dobrymi snami Dryfując powoli przez bezmiar boleści nie widząc celu horyzont zdarzeń I nawet w próżni spadam tak szybko powolne konanie banalnych marzeń... [sub]Tekst był edytowany przez Awrilka dnia 30-01-2004 17:25.[/sub] [sub]Tekst był edytowany przez Awrilka dnia 31-01-2004 09:13.[/sub] [sub]Tekst był edytowany przez Awrilka dnia 31-01-2004 09:13.[/sub]

ladny i calkiem zgrabny wiersz. budzi we mnie dobre skojarzenia... jest taki cieply... :)

zgrabnie ujety fragment smutnej co prawda ale tez ironicznej rzeczywistosci, mi sie podoba:)

nie wiem co napisac szczerze mowiac... zastanawiam sie.. hmm.. powiem tyle wiersz jest ciekawy pozdrawiam:)

dziekuje jest mi bardzo milo czytac wasze opinie... rzeczywiscie zrobilam glupi blad, moi kochani wypelnij rzeczywiscie:) poprawie obiecuje;)

Dotknij ciszy drżącej jak listek na wietrze Niech palą się czarne światła nocy zamknę oczy tak widzę wyraźniej Dotknij moich myśli są ciepłym szeptem rozkoszy Wypełnij noc oddechem lekkim jak motyle Stwórz mnie doskonałą nieskończenie namaluj mnie Świętą jak madonnę Wypełnij niepokój spokojem nieba pragnieniem Poczekaj na świt chwila i wzejdzie niepewnie Zaraz spadnie deszcz a deszcz zmywa grzechy szczególnie te Najpiękniejsze… [sub]Tekst był edytowany przez Awrilka dnia 29-01-2004 09:44.[/sub]

dziekuje za opinie, niedlugo dodam nowy wiersz tym razem bez rymow i pozytywny;)) prosze o wiecej opini bo narazie troszke malo dziekuje z gory i pozdrawiam wszystkim p.s. dobry nastroj powraca;)))

wiersz naprawde dobry, jeden z lepszych jakie tu mozna bylo przeczytac pozdrawiam i gratuluje

wiersz naprawde dobry, jeden z lepszych jakie tu mozna bylo przeczytac pozdrawiam i gratuluje

odnosnie oceniania cudzych wierszy zgadzam sie z panem... tadeuszem;)

pierwsze dwa wersy niezle troche nie konsekwenty jest ten utwor mam nadziej ze wiesz o czym mowie pomysl dobry, moze trzeba blyo bardziej przemyslec ten tekst? ogolnie ni bardzo mi sie podoba, ale nie jest tez zle, po udoskonaleniu by mi sie podobalo

taki mam nastroj ostatnio, nie jest dobrze:( czasem nie trzeba mowic zbyt wiele zeby cos wyrazic a tytul mi wlasnie taki pasowal, bo on jest dopelnieniem tego krotkiego, aczkolwiek calkowicie oddajacego moje emocje tekstu

Jestem spokojna gdy klęczy przede mną i pyta czy wziąć mnie ze sobą Poczeka aż znajdę coś, co rani Pójdziemy najkrótszą drogą…

hmm... wiersz nawet by mi sie podobał, pomysł na niego był niezły, tyle, ze moim zdaniem nie udało ci sie go zrealizować pozdrawiam:)

Pukasz, a nikt nie otwiera. Co się stało, czy mnie nie ma? Masz przecież klucze, Więc wchodzisz do środka. Niestety umarłam I już mnie nie spotkasz. Otwarte okno, Powiewa firanka. Dziesiąte piętro, Ja krucha jak szklanka. Zamykam oczy Skrzydła rozkładam. Nie umiem latać, Więc tylko spadam. Nic więcej nie powiem, Na pewno nie tobie, Chyba, ze klękniesz Przy moim grobie...