Annabel Turtle

Spoko. Czy to Twój sposób na życie? :)

Dołączam się do czyjegoś zdania, które tu gdzieś przeczytałam. Dużo ostatnio tych aniołów. Wiersz bardzo udany. Podoba mi się bardzo bardzo. :) I cóż więcej mówić? Najbardziej podobają mi się te trzy wersy: "Siedział na drzewie i machał nogami Jego skrzydła zwiastowały dzień Rozpalony pochodnią chwały" Życzę dalszych sukcesów.

Nie wiem jak Ci się to udaje, ale Twoje wiersze są świetne. Czysta symfonia rymów. Cud miód. ;) Jestem pod wrażeniem. Zgadzam się jednak z poprzednią komentatorką. Załamał Ci się ten wiersz. Czyżby to było celowe? Pozdrawiam.

Czemu ten wiersz jest aż tak fenomenalny? Przez niego codziennie tracę kilka minut. ;) Pozdr.

Eh! Do połowy mógłby być, ale koniec jest moim zdaniem beznadziejny. Pięć ostatnich linijek zastąpiłabym pięcioma słowami. Reszta niepotrzebna bo zbyt oczywista. Tytuł troszkę mnie razi, ale może to tylko dziś. Wiersz coś w sobie ma. Ale naprawde za dużo słów. Ja tak to odebrałam. ;) Pozdrawiam.

Niby coś w nim jest, ale... No właśnie ale... Rymy - beznadziejne (nawet jak dla mnie). Jakby go diametralnie zmienić to może by coś z tego było. p.s. ale ja dziś wszystkich jadę.

Według mnie za dużo tych wszystkich określeń i wymieniania... Nie przypadł mi specjanie do gustu, ale nie jest zły.

Widać, że zapracowane muzy lubią siadać obok Ciebie. Tyle, że ja nie podejrzewam żebyś o nich zapomniał. :) Świetny wiersz. Bardzo mi się podoba. Jeśli będziesz nadal pisał takie wiersze to "Twój czas" nigdy się nie skończy i żaden z "aniołów" nie odleci. :) Pozdrwaiam. Mam pytanko. Można zamieścić nie swój wiersz?!

Wiersz świetny... i cóż więcej powiedzieć? :) Pozdrawiam

Ja zamawiam: cierpliwość, wytrwałość i odrobinę szczęścia. ;) Obiecuję, że zwrócę na czas. ;) Bardzo ładny wiersz. Pozdrawiam

Musisz mieć piękny dom skoro tak o nim piszesz. ;) Ja rówież chciałabym mieć w moim przyszłym domku czy mieszkaniu przyjaciela. Heh. Ogólem świetny wiersz. Szczerze mówiąc przypadła mi twoja twórczość do gustu, ale z chęcią szukam w Twoich wierszach potknięć... Hmm... Może kiedyś coś znajdę. ;)

Tak się zastanawiam i dochodzę do wniosku, że każdy z nas, w jakimś sensie, jest takim człowiekiem o jakim piszesz. Zniewoleni przez kogoś lub przez coś zatracamy samych siebie. Nie jeseteśmy sobą tylko zlepkiem napotkanych w ciągu życia ludzi. Co do obiednic to bez komentarza... bo nie trzeba komentować. ;) Pozdrawiam i dzięki że napisałeś ten wiersz.

Najbardziej boli to gdy ktoś nie kocha... i ty to bardzo trafnie ujęłaś w wierszu. Cmok i nie płacz już. ;)

Obyś więc zawsze "rodziła" się na nowo. ;) Super...

Wzruszył mnie... po prostu... Też mam własną interpretację, nawet kilka, ale to tylko pokazuje jak uniwersalnym środkiem przekazu jest wiersz. Najbardziej (choć nie wiem czy można tu użyć tego słowa) podoba mi się 2 część wiersza: "Na razie padał tylko deszcz na plecy a słowa grzęzły i buty wydzierając ziemię razem ze śladami " Co do "wody"(nie mam na myśli dosłownej) to potrafi przybierać także kształty uczuć. ;) Pozdrawiam.

Aż samo nasuwa się sformułowanie: "Jeden szczery głos jest lepiej słyszlny jak głos tłumu". Trzeba "ufać", że nadal będziesz pisać takie dobre wiersze. I nie zgadzam się, że ckliwy. Pokazuje i wyraża tyle ile trzeba. Mi się podoba.

:( Ale smutno... Czyżby "do mego odbicia w kałuży" było zamierzonym powtórzeniem? Jesteś dobra w przekazywaniu uczuć, aż się chce zapłakać... ;) Teraz możesz uśmiechnąć się także do wszystkich na tej stronce.

Ja również jestem marzycielką i bardzo podoba mi się ten wiersz. Wiersz robiłby jednak większe wrażenie gdybyś pewne fragmęty inaczej (czyt. krócej) sformułowała. Pozdrawiam.

Świetne przesłanie... Świetny wiersz... Świetne słowa... Tylko tytuł trochę odstrasza... ;)

Dorma masz rację... wzruszający. Chwyta za serducho. Leczy czy ja aby nie słyszałam gdzieś tego określenia "Jak ta ćma, co nie lubi słońca". Ale może to tylko złudzenie. Przecież całe życie składa się ze złudzeń. ;) Pozdrawiam.

Podoba mi się. Mi niczego na myśl nie przywodzi. Jest moim zdaniem uniwersalny tak jak każdy wiersz. Opowieść zaklęta w wierszu. Świetny pomysł. :) Pozdrawiam.

Bardzo ładny wiersz, napełniony straszną melancholią. Lecz melancholia też jest potrzebna. Naprawde świetny. Najbardziej podoba mi się strofa "Nie widzisz sensu w tym dziwnym świecie Nie widzisz siebie przez zagubienie Nie widzisz innych, bo nie ma Ciebie"

Fajny wierszyk. Pełen... barw... ;)

Nie wiem co powiedzieć, chyba tylko to, że bardzo mi się podoba. Krótki a pełen treści. :)

Bardzo mi się podoba. Pełny trafnych (moim zdaniem) porównań, określeń. Aż człowieka korci żeby sobie przed nim siąść i przeanalizować... przemyśleć. Podobają mi się także skojarzenia wywoływane przez te literki. :) Będę go musiała jeszcze wiele razy przeczytać. Jednym słowem chwyta za serducho, podoba mi się koncepcja.