[UWAGA! PLAGIAT!!!]

Nie będę nawet komentował tej prostackiej wypowiedzi..

[jak głupio ...]

Cytat

...jak głupio.Banalny ujęcie nikogo nie ujmie.

W banalności jest metoda, więc kogoś ujmuje.
Mnie się taki sposób patrzenia podoba.

A.
To nie moje słowa! Co tu się dzieje?! WAR się musiał włamać na moje konto! Co za bezczelność- ukraść i mieć czelność komentować wiersz jako swój! Nie daruję!Pamiętam że ten tekst o banalności to on napisał w swoim komentarzu mojego wiersza!

[deszcz]

Jaspis i kamień czerpane z Apokalipsy. Tak w cyt. fragmencie "i" zlało siè z innym słowem- litetówka

[Żelazne łzy]

Wiersz jest po naszemu:-) Eksperymentowałem z awangardą, dziękuję tym którzy twierdzą,że udanie.

[Karolina]

Ależ zapewniam że o miłości:-))

[jak głupio ...]

Co za bezczelny złodziej!!!

[UWAGA! PLAGIAT!!!]

Na tym forum jest też inny złodziej pod nickiem W_A_R. Ukradł bezczelnie mój wiersz "jak głupio"!!!!!Witold_Adam_Rosołowski to zwykły i bezczelny złodziej!

[jak głupio ...]

Kim jestem?! Jestem autorem tego wiersza! A pan WAR go edytował i ukradł!!! Zgłaszam to prowadzącym forum! Złodziej! Jak tak można?! Jestem w szoku! Jak on to zrobił???

[bez tytułu]

oddziela nas chór nieprzyjaciół
i padlina przykrych zdarzeń
oddziela nas mechanizm kwarcowy
nie osiągamy nic
pozłacane schody wiją się bezsensu
daleko nam do przytulenia
wiją się powrozy babiego lata
oswoimy ten płonący chaos
wznoszący się bezsens
przydepczemy wściekły kark tej rebelii
nie dożyjemy zwyczajnego bycia
a o świcie zgwałci nas odraza
zabronić trzeba teatru
wydłubać oczy Bogu Ojcu
kwintesencję męczącego czucia
i znów wyrwane serce moje
i znów spłukane świtem oczy

nie ma w nas oddechu
podły ten co mówi:
jest sens tego życia
to kat jest naszych westchnień
nocny trybunał z gilotyną
i kac po zemdlonym piciu
ale nic już do nas nie dociera
spalimy wasze książki leniwe
zrujnujemy wszystkie domy
jednym ust otwarciem
by związać z tyłu ręce świętym
dziurawić ich palcem Tomasza

nie przeczytacie nic
nie zamieszkacie nigdzie
nie obejrzycie nic
niestworzenie wiele razy

[jak głupio ...]

Dziękuję,za uznanie. Boże...tyle lat mnie tu nie było...

[Cephei]

Do górala z Synaju:

Czytając Twój komentarz nie opuszcza mnie wrażenie,że to ty -Natan Lemens-powinieneś zniknąć....z tego portalu.Ciekawa opinia wobec wiersza,który np.na Cernuus'ie robił małą furorkę.A zaraz,przecież ty nie jesteś fachowcem!Łee,to pisz sobie co chcesz....

[Koncha]

Kochani,kochani!Pax między krześcijany!Teraz mój komentarz:

1.Tytuł-muszla wydaje dźwięk,w muszli ponoć słychać niepokojący szum...ponoć morza.Jest to jeszcze jeden element składowy dodający plastykę (dźwięk,kolor,zapach itp..),ale i wprowadza w ten obraz pewien-jak to się mówi-"bliżej nieokreślony niepokój".No nie wiem,,chyba o to mi chodziło...

2.A co do tego,że nie ma tu emocji autora,tylko majstersztyki;-)lingwistyczne...cóż te typy tak mają.Dziękuję za komentarze(zwłaszcza Pani Marcie) i pozdrawiam.

(-)Rafał Orszak

[Koncha]

comrocznie
chowają się
w półroku

głowią na kolanach
spuszczonym za chodem
bezpadu
kaleki
rozimienne

w ażkońcu
przypełnią
tony za muszlą

w środku
rozpłacz
liczona w setkach
na palach jednej
udręki

[Kiedy nikt]

ble,ble i jeszcze raz ble.I to ma być niby lepszy wiersz do mojego "Cephei"?Nie odpawiadaj,amigos israelis,to jest pytanie retorico.

[Cephei]

wstałem odbijam twarze w lustrze
ustalam stopy na spienione podłogi
na dodatek pochmurny sufit
a Bóg miał kolor skryty
zimne kaszlące budowlane potoki
wokoło dymiące kształty

chwilę po tym enklawa rąk
gdzie powstaje obciążenie szuflady
drętwieje recydywa

towarzyszem czołowe światło
ciszyzna jedynym plenerem
język żelazny rozlewa się powszechnie
bezdźwiękiem drapię się w głowę
dom jest blisko
idę szeroką niepogodą
wrażenie deszczu niezatarte
jak na płycie nagrobnej
mój kamienny bezdech broni się
przed przesypaniem w jutrzejszość
wtedy wiersze odchodzą kulejąc
na jedno oko(tak na oko)
nachylam się jak dźwig nad biurkiem
ostro nawiązują źrenice
kupa blasku wgryza się w krzesło
obrót planetarny na pięcie
przed zetknięciem palca
z kołyską zapala się Cefeusz-
dwa i pół tysiąca słońc
kładę na bok senne żebra
jakikolwiek poród męczy
słońce Cephei spopiela ściany
urodziłem matkę i jest wiersz

16 VII 00

Wiersz został przeniesiony do działu „Poezja – Forum dla początkujących poetów", ponieważ nie spełnia kryteriów określonych dla działu "Z"
MODERATOR

[Modlitewny kamyk]

Chaos jest dobry,chaos nie jest zły.Chaos to Twój przyjaciel!

[Modlitewny kamyk]

wznoszę oczy ku ziemi
pod Twą obronę
uciekamy od wiary

patrzę pod stopy
gdzie się podziało niebo

kruki wiszą
nad polem

IChTYS psuje się
od głowy
żeby dotknąć krzyża
i połknąć wszechświat
niebo pękło piorunem
siedem sekund stąd
modlitewny kamyk
wydał głuchy głos
zazdroszczę płomieniom
związane z rzeczą
żyją we wszystkie strony
na tym polega
swoboda

kruki wiszą
nad polem

Wiersz przeniesiony do działu Poezja - Forum dla początkujących poetów.

MODERATOR

[Pięść bez imienia]

grom po szynach
będzie staczał
głębił się w
palce wystrzelone
w ścianę skrzydeł

wyrzeźbiona w powietrze
pięść bez imienia

wyciągnięta jak
kot w mięsistym słońcu

wygórowana do nieba
do czasu

inne ręce się załamały
tylko moje skomlą
o nazwanie ognia
w imię chleba

wyrzeźbiona w powietrze
pięść bez imienia
uciąć sobą wieczność

pięści Wenus z Milo
są pozaciskane... 05 VI 00

[Żelazne łzy]

łzożelazo swiatłocieknie
strugotwarde
z piecodołów
smutnookich heroikon

na ziemiostół
na niesklepienie
trudołez wytężnicy

i tako oto
wykartkowała się
słowosztaba
w stososkładzie
ematopięknych pracoludzi

3 czte i ry
i potstaje
wyciężalszym od
zbożopól
a naszożyć tylkoprac
totalitaryzuje szansosensem

naszość

[Ulica wygięta w piorun]

nad wiaduktem słońce
wańka–wstańka
łzy bo moja kobieta
poszła z dymem
teraz piję tanie wino
i jem suchy chleb
(ewangelia)
zimą chodziłem w
dziurawych butach
z dziurawym okiem

Boże jak święcie
jest zemrzeć z głodu
w poszarpanych
łachmanach tłumu

moje 24 lata piekła
pusty żywot
kołowrot
oglądam telenowele
telefon śpi
słucham radio
(kiedyś ślub)

po ulicach snuje się
anioł Zdrojewski
z pokaźnym zarostem
popowodziowym

w księgarniach nie ma
Snów o potędze
ani Micińskiego
w mroku gwiazd

jadę „na gapę”
wszyscy przywykli
piwo ma smak
zachodu słońca
a noc młoda
jak Britney Spears

opluwam się
Gazetą Wyborczą
a nawet na studiach
nie zaliczam tego roku
(do udanych)

leżę na tapczanie
nie sypiam po nocach
bezsenność się nie zmienia
duchy Kleista i Niekrasowa
buszują w lodówce

Matko Boska z synem
swoim mnie opamiętaj
na klęczkach spędzam
sen z powiek
wiek podstępu

rodzice żyją biednie
jestem przybity i
mi przykro
wielce przepraszam
za tym grobem
smutno mi gorzej

jestem jedyną prawdą
błyska ulica

skończę na ulicy
wygiętej w piorun

popiołem

[Odbicia]

jest widno
kręgi
słupy
snuje się za mną
cień wątpliwości
jak wyszczerbiona
hiena cementowa
jak domysły
jak domy

noże międzybudowli
krzesła domostw
stoły jezdni
ludzie przyjezdni
szafy podwórek
lampiony okien
poezja kostki
kartofle sztuki

jest po parku
chodzenie

drzewa sąsiadują
ze tykami prądu

głupia kobieta
niszczy dom
mądra go pilnuje

widzę to po
ich biodrach

ścianach płaczu
o ściany odbicia
od stępienia
trzeba odstąpić

ewangeliom

zaostrzam stanowisko
torowisko błyszczy
będę szedł szybciej
co wiąże się z
oddechem głębszym

liną półsłońca
sznurem porzucenia
wywiąże się rozmowa
rozmycie
które utnie
pierwszy krok

na niebie
zwierciadło z rysą
nie do wiary
z odpryskiem gołębi
do głębi boli

moja podróż samotna
po szczyptę
roztargnienia
od domu do miasta
od ognia do ziemi
odbicia dosyć 01 VIII 00

[Jeśli miałbym]

jeśli miałbym twardo umrzeć
to tylko na Twym łonie
lub z myślą o nim
lub z myślą o łopacie
która klepie mnie po plecach

jeśli miałbym żeliwnie stać
truchleją mi palce

głośna noc na termometrze
oficjalnie zamarza tlen

jeśli miałbym żyć
to tylko na Tobie
lub tylko po Tobie
jak płaszcz
jak stypa
przestawać

23 XII 04

[Rozlew krwi]

nie pojmie tego mrużący oczy
mainframe
kiedy głowy jak małpy
człekokształtne
poustawiano w zaszeregowaniu
dwójkowym drewnianym
mamut przy mamucie
menhir tryskający w niebo

oblewające to słońce
w pewnym sensie jest
dla krajobrazu menarche

pittura metafisica

oblewające to słońce
kryje buzię czarczafem ziemi
krew się rozlewa
piękna Mezopotamia

głowy to miasta
mamut przy mamucie
miazga
powkręcane w skórę
magna mundi

po wszystkim sunie
czerwona powieka opadającego
słońca (nic nowego)
rozlewa się krew moja
na wszystkie strony poświata
i trud oddychania
ptakom nogi cementuje
i nie chodzi już o nic

nie ma tu mnie
bo mnie już nigdzie nie ma
przyklęknął zmierzch
nie będzie się modlił
tylko patrzył przydługo
w moje szerokie oczy
przyszyte do opisania
cieńką pajęczyną
z kościotrupa Yddgrasil


16 IX 04

[****]

mielibyśmy strony
kultury części
wymiary miejsc
język pierwsza
z dróg
ład napis środek
przetrwać centrum
buty tłusty popiół
wyhaftują

powstaje nic
warta Polska ogień
okolice gromu
to miesiące
kręgi uszy ludzie

wykorzenia serce
szkliwo ducha
wichura karmiąca
krzaki masowo

grób krzyż
tych co wiedzą
z samiutkiego
środka ruchu
stoi strzeże
kryje
płomień
przemiana


za mleko
idące w kraj

strażacy miodu
my
my

12.X.2000 r.

[nowe miasto]

zamykam oczy
bo powietrze mi nie
służy (do niczego)

łuk czy deltoid
koncepcje zdeformowane
podwajamy sześcian
optyką naprężeń
bloki śpią
wiecznym snem
Endymiona

spod tynków tryska
energia konstrukcji
budowanie wielkiej
historii dwóch eonów
epicykl fundamentów
skóra kamienia
zapada się w sen letni

euforia krzywizn
fantazje farb
promienna fermentacja
przeklęte łańcuchy
pragnienia i łaknienia

nowe miasto w
państwie holarktyczym

dolinie męczarni
postawiono beczkę
dziesięciu danaid
ulicę dalej glacjał

glosolalia przeklęta
pierścień zawężeń
krąg oświetlenia
pejzaż nasenny
jak glimid

głębia na chodnikach
kapitel miasta
w gwiazdach macierzy
miasto Golem
gonady konstrukcyjne
gonitwa myśli

na skrzyżowaniach
burza słoneczna
jak spojrzenia gorgon
stary pogrzeb

najbliższe miasto
to Proxima Centauri
i otwieram oczy
lepkie od asfaltu
bezowocny pot
przemawia przez
studzienki ściekowe

robi się mroczność
gaśnie pora dnia
zamyka narząd wzroku
15 VIII 2000