zawierszowana

To przecięcie co ciągle krwawi... niektórzy mają takie jak zmartwienia czy presję Dokladnie o tym są moje poezje O problemach świata, Raczej nastolatków, Bo ich życie naprawdę nie jest usłane z róży płatków Lecz ja nie o tym Ja o moim "przecieciu" MOIM przecięciu "The cut that always bleeds" Powiedzą A co nim jest? Moim jestes ty Ciagle powracasz, Na nowo krwawie, Nigdy sie z ciebie nie wyleczę Przepadłam Głęboko Zatonęłam W tobie To zmora Ty jesteś zmorą Nie chcę tak dalej Zabierzcie ode mnie tę miłość chorą.

Pełno pytań w mojej głowie A może? A jednak? Dlaczego tam są? Niech ktoś mi powie! Czemu? Co ja zrobiłam? Wiem, że siebie zatraciłam. W rytmie pytań ciągłych. Ktoś bez przerwy w mojej głowie zadaje pytania bez przerwy. Tylko jakie? No właśnie, jakie pytania? w głowie 14- latki? w głowie dziewczynki, co nie zna świata. W głowie... "Dzieci nie znają życia" Lecz co ty wiesz? Gdyż naprawdę większość z tych "dzieci" ma dość na tym świecie bycia.

Dostałam wymarzone buty te co chciałam już długo, lecz czy one naprawią problemy? To, że się z nich cieszę nie znaczy, że wyjdę w końcu z tej tremy, że od tego dnia będzie każdy następny dzień lepszy Że dzięki tym butom stracę zmartwienia będę szczęśliwa już nie od niechcenia Ale te buty.. przecież ja o nich marzyłam Dlaczego więc gdy już to przeżyłam dostałam te buty. Nie cieszę się? Co się teraz stanie gdy w końcu to marzenie spełniłam...?