Przytulia35

* najzwyczajniej w świecie kocham Cię synu złocistej ziemi i pochmurnego nieba ** pragnę być bardzo blisko bo wiem że na dnie Twoich czułych oczu wypatrzę wzrok sarny zielonej jaszczurki uważnego jastrzębia *** napoisz mnie z własnych dłoni świeżą wodą **** najzwyczajniej w świecie jestem Twoja w tej nocy powierzona Ci w opiekę ***** cierpliwie wyczesująca Ci z włosów sosnowe igły lecząca skaleczenia miłosnym szeptem ****** abyśmy mogli iść w siebie dalej w rozśpiewany las

ile tu piękna, spokoju, ciepła. każdemu chyba marzy się zanurzyć w ten tak delikatny liryczny wiersz. chciałabym tak pisać.

wszędzie rządzą układy, ale prawdziwi artyści są wolni i szczęśliwi . najważniejsze jest, czy trafiają głęboko do serc i czy mówią prawdę.

niewiele zrozumiałam. lecz życie ma tyle cudownych smaków, po co szukać tych wstrętnych?

wiesz,że zapachy to tak naprawdę nasza pamięć? a jak będzie pamiętać nas wszechświat, myślałeś o tym?zazdroszczę fantazji, przeczytałam z zapartym tchem. a moje perfumy pachną jeżynami.

jak pięknie napisane,bo jak zauważyła nasza noblistka, "nic dwa razy się nie zdarza".

@Alicja_Wysocka najbardziej lubię te żółtą odmianę z gesciutkimi kwiatkami. cisza nie jest taka pusta,jak myślimy, i wcale nie oznacza, że nie boli. ranne i chore zwierzęta szukają ukrycia. mam psy i koty i wiele się od nich ucze. mój kot jak chorował, tak się schował, że szukaliśmy go dwa dni.mamy duży dom i przetrzasnelismy go kilka razy, aż znaleźliśmy w pralni kota, który bardzo cierpiał.na szczęście udało mu się pomóc.z kolei nasz pies jak coś jest nie tak, szuka u nas pomocy,ale jak coś zbroi to znika z pola widzenia. wybacz literoweczki, ale piszę z telefonu. trzymaj się milutko,a słowa będą na pewno przyjazne

@Alicja_Wysocka a Ty masz ładny awatar, jak poetycka wróżka. lubię przytulie,są urocze a poza tym to magiczne roślinki. (o, nauczylam się wklejać odnośnik do autora 😀)

oj, za trudny dla mnie, ale chyba jest o miłości.to nasze najważniejsze wewnętrzne światełko.

cieszmy się życiem. czas pędzi jak na karuzeli, trzeba doceniać najdrobniejsze radości. bardzo lubię takie pełne optymizmu wiersze.

sierpień to koniec lata, ten melancholijny wiersz przypomina o przemijaniu, ale cieszmy się każdą chwilką i błękitem nieba

napisałaś taki piękny hołd dla cudownej Ani. poezją jest jej słuchać, nigdy nie zapomnimy tego talentu, jej śpiew w nas żyje i kwitnie.

nie ma co się karmić smutkiem,zawsze wszystko może się jeszcze poukładać.czekaj na dobre dni.

ach, szkoda tych książek.nikt już nie chce czytać, ale prawdziwa poezja nie umrze,nosimy ją w naszych sercach.