AgnieszkaJakiel

Wstań z kolan TERAZ To nie Twoje miejsce Nie Twoja poza Nie Twój stan Patrz SWOIM sercem przestań bać się Siebie Po brzegi pełnej Jaśniejących ran Masz moc Królowej Stwórczą i potężną Podnieś swe oczy Spójrz odważnie w dal Pozwól marzeniom Malować SWE życie Niech zajaśnieje Twój Królewski Stan

@befana_di_campi dziękuję 🙂 @andrew dziękuję Ci pięknie wędrowny poeto🙂 I dla Ciebie niech dzień będzie dobry 💜 @Jacek_Suchowicz nie inaczej. Dziękuję 🌸

@Jacek_Suchowicz no i możemy tańczyć 😂

Dotknęło mnie lekko i głęboko .. i smutek że wrzesień taki rozdarty

Dotykać Muzyki Świata Wąską szparą zmysłów Wchodzić w Nieskończoność Harmonią Istnienia Karmić umysł Myślami natury Łagodnością porannych mgieł Które igrają ze światem Rozbudzone jutrzenką narodzin Jak dzieci Ciepłem Południowych promieni Łapczywych i zachłannych Niepokonanych I niepokornych Miękkością Leśnego mchu Który już niejedno przyjął I przeżył Skupieniem Stuletnich dębów Milczących Jakby zastygłych Mieszczących w sobie Potęgę Początku i Końca Dać się przygarnąć Istocie Światła Co nieustannie czeka W progu ... mojego istnienia

@Jacek_Suchowicz Choć rymy lekkko nieskladne Intencja liczy się przecie Życie to nie doskonałość A jam nie kopciuszek w karecie 😅

Kawa ma smak twoich uśmiechów Kwiatów wyrwanych z sennych mgieł Trzepot motyli rosą zrosi Codzienność pośród arcy-dzieł 😉

I widzisz😍, wniosłeś lekkość w mój poranek, dziękuję 🩵💜❤️

@Adaś Marek Dziękuję za Słowo. Z życzliwością 😊 @Łukasz Jasiński zgrzytami słów... Pozdrawiam i dziękuję 💜

@corival Bardzo dziękuję Ci za ten komentarz. Twoje słowa potwierdziły mi, że celowy zabieg jaki tu zastosowałam jest skuteczny😊 Słowa, o których piszesz znalazły się tu, po to żeby nie zagłaskać odbiorcy "poezją życia". 🙏 @Kwiatuszek Dziękuję Ci pięknie😘. Lubię pobawić się slowem. Ściskam💜

@corival Dzięki. Podziel się obrazem zgrzytu, lubię podyskutować :)

@Hiala dziękuję

Wow, naprawdę dobre. szacun

@Waldemar_Talar_Talar Pobudza wyobraźnię, ma w sobie smak przemijania i pełnię dojrzałego życia. Podoba mi się. Lubię utwory z przestrzenią. Niekiedy mniej znaczy więcej :) Pozdrawiam

Zagraj ze mną na scenie życia Jakby w półśnie, w blasku zaświatów; Dotknij serca co wszystko splata, Co się w ruchu dobija do gnatów. Rozpal we mnie pochodnie oczu, W tańcu rozbierz do naga wątrobę; Na dobranoc piruet z mych włosów, Zakręć mocno na całą dobę. Zatańcz ze mną do szumu ulic, Zbij mi scenę z sosnowych gałęzi; Dotknij świstem powietrza z płuca W uniesieniu… kolan powięzi. Nie schodź z desek niech życie się zgrywa, Niech się plami kroplami potu; Dotknij gębą piersi mych głębi, Nadaj ustom telemarkiem polotu. A na koniec scenicznych wygłupów, No bo mówmy ze sobą szczerze; Życie zagra nam walca na nosie A reumatyzm kosteczki rozbierze.