BITTERSUITE

Chciałbym powiedzieć, że kimś jestem, Chciałbym to powiedzieć w metrze, W telewizji, w filmie - głośno i z gestem. Widzę ludzi - garnitury i ich twarze w pudrze, Oni patrzą na mnie z góry, Widzę siebie, jak znikam w ich oczach, W ich sprawdzianach i normach. A oni wszyscy - wierne sobowtóry, Mówię głośno, a dalej nie istnieje.

O jejku! Jejku! Pies wyjść musi, Drapaniem zachęca, piszczeniem kusi. Nie goni go zew natury, czy głód i pragnienie, Lecz w jego oczach widać marzenie, Widzi te łąki, krzaki, kamienie, To jego świat, pełne westchnienie. O jejku! Jejku! Buty już zakładam, Smycz w dłoni trzymam, kurtkę wkładam. Za drzwi wychodzimy, wiatr lekko wieje, A pies radośnie w tej chwili szaleje.

@Alicja_Wysocka ot ja pozdrawiam porannie :D Miłego dzionka :)

@violetta Chyba każdy głęboko w sercu lubi :D Pozdrawiam :)

@Jacek_Suchowicz Dziękuje bardzo za komentarz. Zgadzam się, że na forum jest cała masa pomysłów i inspiracji. Od jednego co wiersze lubi pisać, do drugiego, się tymi pomysłami wymieniamy. Pozdrawiam serdecznie.

Czy ja wiem czy "śmierć" śmierci taka przyjemna by była? Może to właśnie koniec śmierci by prawdziwą epidemię strachu i bólu wywołał? Bo co to za życie jak się umrzeć nie da? Choć rozumiem, że w kontekście wiersza, mówimy o tej mniej przyjemnej śmierci - z rąk innego człowieka lub/i z biedy. Pozdrawiam :)

@Domysły Monika Dziękuję bardzo, miło mi strasznie. Tym bardziej, że dziś chciałem zupełnie co innego opublikować. Pozdrawiam i dziękuję <3

@Domysły Monika Zacząłem czytać "pana kota", Zjeżdżam niżej - to kopalnia złota! Czytam, czytam, w krześle skaczę, Pytam - "Co następnego zobaczę?" I głowa moja gdzieś w chmurach góruje, Się denerwowałem - wierszem wyluzuję. Pozdrawiam serdecznie :)

Czytam sobie historie miłosne, Niektóre, przyznam, całkiem żałosne, Trafiła mi się taka o kotku i myszce - - To to była sprawa, świetna zabawa. Czytam i czytam, myślę o flaszce, Z zazdrości, z miłości, uroku klątwa, Tak się oni bawią, słowem i romansem, No i muszę przyznać, mają rację czasem, Oh - takiej historii chciałbym i ja, Lecz dla mnie życie to zwykła żmija. Wiersz zainspirowany utworem @Jacek_Suchowicz pod tytułem "pan kot" oraz komentarzami pod tym wpisem. Pozdrawiam pana Jacka i Alicję.

@andreas Nie do wierzących a do samego siebie, do tego w co człowiek wierzy, w nic nie wierząc.

@violetta Ma Pani rację, kiedyś samo ruszyć musi :)

@violetta Czasami to zapomniane wraca i pyta o godzinę czy inne szczegóły, żebyśmy tylko o tym nie zapomnieli. I jak tu ruszyć dalej? :D Pozdrawiam.

@Domysły Monika Dziękuję serdecznie, szczerze poprawiła mi Pani dzień. Miło zostać zauważonym, a tym bardziej docenionym. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję jeszcze raz. <3

@Domysły Monika Dziękuję bardzo za komentarz, jak i za obserwację - wiele to dla mnie znaczy :) Pozdrawiam.

Proszę zapomnieć, Jak ja to zapomniałem. Wtedy - rusz dalej.

Panie, poeto! Rzemieślniku życia i śmierci! Żałośnie Cię błagam, Odpowiedz, na moje pytania. Tak tu tworzysz, a tam coś kona. Czym ja winny, że mną piszesz? Panie, malarzu! Pędzlem tak wciąż machasz, Czy nie zapominasz farby nakładać? Może i obraz specjalny - bieli i czerni pełen, Powiedz tylko, proszę, dlaczego to mi, Bezbarwnością chlapiesz? Panie, rzeźbiarzu! Coś ty sobie myślał, Jak mnie młotem biłeś? Ja zgaduję, że to ręka Ci nie służy I omylnie źle mnie kułeś. Czy to na mnie rzeźbę trenujesz? Panie, śpiewaku! Fałszem krzyczysz mi do ucha, Jakbym ja Cię jeszcze słuchał. I bez sprzętu, głosem samym, Nadajesz na najwyższej fali. Powiedz, czemu to mnie tniesz głosem? Panie, stwórco! Czy to nie pierwszy świat, który stworzyłeś? Czy to dlatego, że tworzeniem się znudziłeś? Wszystko tu takie - nijakie, źle zrobione. A w ideał celowałeś boski. A więc pytam - czy to ideał zgniły, czy stworzenie bez troski?

@Domysły Monika Dziękuję bardzo, również uważam, że forum to nie tylko forma publikuj-czytaj. Nikt nie musi się niczego domyślać, bo można zapytać. Zawsze jestem otwarty na konwersacje. Pozdrawiam serdecznie. :)

@Leszczym Dziękuję za wspomnienie o mnie. Po naszej rozmowie wczoraj również coś mnie tchnęło: "I przychodzi, Pan tronowy, Siada, berło złote łapie, Stuka, pić chcę - pijąc chlapie, Stuka znowu, bez wymowy, Więcej złota mu przynoszą, Z szacunkiem się odnoszą. "To ideał jest światowy!" Krzyczą, piszczą, celebrują, Gdzie on fajny, z której strony? Czy ja w błędzie, z nim skłócony? A Ci dalej nim radują. Ten "ideał" pełen zmory, To wszystko tylko pozory, Czy ja mam oczu więcej, że to widzę? Czy jakbym siebie widział, go nienawidzę?" Pozdrawiam serdecznie.

@Domysły Monika W założeniu: będąc na zewnątrz w pozornie "brzydką" pogodę niekiedy jest nam lepiej, niż będąc w domu - w którym jak wiemy, nie zawsze jest tak dobrze. "Zalewa się pod sufit" - czyli łzy smutku, które są gorsze niż byle deszcz. Sam pomysł pojawił się w głowie, po (chyba już setnym) odsłuchaniu piosenki "Come out and play" autorstwa Billie Eilish. Jest tam fragment: "Leave home, feel the wind blow 'cause it's colder here inside in silence", co w tłumaczeniu znaczy: "Wyjdź z domu, poczuj powiew wiatru bo tu w środku (w domu) jest zimniej w ciszy". Pozdrawiam serdecznie. @Sylwester_Lasota Czasem by się przydała taka sucha woda by chłodzić krytyczne systemy ludzi :D Pozdrawiam.

@andreas I co najważniejsze, my też o niej wszystko wiemy i też ją lubimy ;) Pozdrawiam.

Czuję się dziś jak poeta, Więc jak tylko długopis dopadnę, To wiersze będą mierne, nijakie.

@Leszczym A no widzisz! Wszędzie coś. :)

@Leszczym Jedno piękne miejsce, przeciw brzydocie świata. Co dziwne, jest to wyrównana walka.

@Leszczym Było wiele razy, bo każdy ideału czy ideałki szuka. Nie jeden się pogodził, że czegoś takiego nie ma. Nic nie odkryję, jak powiem, że rzeczywiście nie ma. Może dlatego to takie piękne? Nie dostaje się nic idealnego, a jedynie iluzje perfekcji? Cokolwiek, ktokolwiek woli - nikt nie dostaje nic lepszego, ani nic gorszego - wszystko równo zgniłe.

@Leszczym Osobiście, takie "ideały" zdarzają mi się dość często, straszne uczucie, bo taka "idea ideału" jest bardzo pociągająca. Jak do tej pory nadal czekam, aż ideał nie sięgnie bruku, a zostanie na poziomie. Choć się czuję prawie hipokrytą bo sam przykładem ideału nie świecę. Jakby to powiedzieć - chcę więcej niż sam jestem.