BITTERSUITE

Po siódmym dniu tygodnia wiedziałem; Nic się nie zmieni, a życie przegrałem. Wszystkie kwiaty w domu uschły, A mój mózg wydawał się być pusty. Na stopniach w dół się zawahałem, Chyba do piekła iść nie chciałem. Tak każda gwiazdka mała na niebie Ginie w swym ogromie i pięknie. Umarłem ja, coś niby wielkiego; Zakończył się okres życia biednego. A kiedy to wszystko stanęło w mogile, Mi pozostało się modlić na siłę.

W jej oczach śmierć, Przystanki krwią zlane. Pamięta na pamięć Wszelkie modlitwy małe. Puka w deskę brzozy, Stają na baczność kruki, Ciała ustawiają w pozy, A z dala słychać huki.

Mamusia już zamknięta, Milczy od dłuższego czasu. Kobieta z piekła Drogi do nieba się boi. Po cichu skrobie w drewienko, A nad nią sporo ciąży, Tego nie przekopie Choć z pomocą anieli. Mamusia już zamknięta, W końcu odpocznie.

@piąteprzezdziesiąte Niestety nie znam takiego filmu. Wiersz odnosi się do prywatnej sytuacji. Jednak doceniam znalezienie takiego podobieństwa ;) Pozdrawiam

W zakwicie kwietnia cud się rodzi, Kwiecistym szeptem ludzi zwodzi. Miłości róża znów zakwita. I co z tego? Zimno. Zima.

Za oknem, krok po kroku, kruki zasiadają, Nie drą się o resztki, tylko narzekają. Szare jak chodniki, ciężkie jak niedziela, Głodne nie mięsa, a sensu i dzieła. Z dziobów nie słychać krakania bojowego, Tylko dźwięk pustki znajomy, coś ludzkiego. I każdy z nich dziobie w tej samej donicy Myśli, co cuchną dymem i polityką ulicy.

Każdy obłok przypomina postać burze niosącą, Szelest liści bije się z krzykami dzieci, Wzrokiem zmęczonym przemierzam pustkę nucącą, Jednak nie słyszę w tym wszystkim żadnych odpowiedzi.

Gorzki smak, Przełykam. Alkohol się leje, Szklanki w obrotach, Tak mało, tak wiele. I tak kieliszek, Stał się butelką.

Cały świat na dłoni I pragnę go zniszczyć. Ale ty w nim jesteś, Więc dokładnie go chronię. Nic się nie zapadnie Ja ze stali deski zrobię Tak, by Ci nic się nie stało. I nic się nie stanie.

@Marek.zak1 Dziękuję panu bardzo za ten komentarz, jest w nic coś dziwnie uspokajającego. Pozdrawiam @Alicja_Wysocka Niestety dla mnie już trochę za późno na drążenie skały, trochę z mojej winy. Zazwyczaj tak jest, że człowiek się przez jakiś czas załamuje, a potem nagle przechodzi (tak przynajmniej zawsze było) :D Pozdrawiam

Pierwszy raz, Stało się. Tak jak się zaczęło, Tak samo minęło: Szybko, sprawnie, marnie. I tak pierwszy raz, Stał się ostatnim.

@Domysły Monika Dziękuję bardzo, muszę przyznać, że mądre słowa. Pozdrawiam :)

Drogi wszechświecie, To nie błahostka. Myślę za dużo, Wciąż tylko o nim. Jestem gotów, choć nie byłem. Daj mi jeszcze jedną szansę, Tym razem będzie inaczej. Czuję to głęboko we mnie. Obiecuję Ci, uda się.

@Stary_Kredens No właśnie, dla mnie najśmieszniejszy jest fakt, że kiedy jesteśmy dziećmi to chcemy dorosnąć, ale kiedy już wchodzimy w dorosłość to wszystko się nam odwraca i chcemy być znowu dziećmi. Pozdrawiam

@Domysły Monika Dziękuję bardzo, miło mi, że Pani czyta. Pozdrawiam :)

Czasy się zmieniają, A ja ich niewolnikiem, Więc wpadam w sidła. Już nie jestem sobą, Nie wyglądam jak dziecko, Mówię jakby doroślej. Wszystko co straciłem, Odwróciło się ode mnie, A w zamian przyszło: Nowa osobowość, Ubrania, romanse, Dni, noce, koszmary. Ja doceniam zmiany, Te dobre i te złe, Bo kim byłbym bez nich?

Mam wrażenie, że żyjemy w czasach, w których nadzieja, staranie się i sama w sobie pasja by coś osiągnąć są powodem do wstydu. Każdy stara się być nonszalanckim. Pozdrawiam.

Złoto czy srebro, Diament czy rubin. Mi sam gest wystarczy. Wiesz, że powiem "tak". Nie mam nic swojego, Bo wszystko jest twoje. Sekundy cenne, Których brakuje. Każda moja noc, I każdy oddech, Mrugnięcie nawet, Są tobie oddane. Życie z tobą Jest dla mnie wszystkim, Cenniejsze od złota, Srebra czy klejnotów.

Czy to już wszystko? Bo jeśli tak - to nic. Tak ważne to było, A teraz - błahostka. Czy tyle jest do miłości? Wielkie uczucie, A jak się skończy, To tak jakby go nie było. Jak umrę i prawdę poznam, Śmierć moją zaakceptuję, To zapytam sam siebie: Czy to już wszystko? Is That All There Is - Peggy Lee

@Jacek_Suchowicz Ma pan absolutną rację, maj już za rogiem. Trochę to straszne jak czas szybko leci, szczególnie od czasów kwarantanny. W takim tempie to ciężko cokolwiek przetrawić, przez co marnuje się więcej miesięcy niż to warte. Pozdrawiam. @Domysły Monika Dokładnie tak. Jak to mówią słynne słowa "myślę, więc jestem", a tu niespodzianka - człowiek potrafi tyle myśleć, że aż znika. Pozdrawiam.

Myślę, a mnie nie ma. Tyle. Zgubiłem się, straciłem trochę czasu. Już marzec puka do drzwi, tragedia.

@Alicja_Wysocka Dziękuję za rady, z pewnością postaram się popracować w tym kierunku. Pozdrawiam serdecznie.

@Alicja_Wysocka Jasne, że wolno. Dziękuję za rady i jeśli jest coś co da się poprawić w celu lepszego pisania to z chęcią posłucham. Pozdrawiam.

I jestem jak dzień zniszczony przez ciemność; I niebo pochmurne w noc w gwiazdy pełną; I wiersz romantyczny, w którym umarła namiętność; I człowiek zmarszczony, tracący nadzieję zupełną. Przez cztery dni momenty z Tobą spędzone; Jak mam zapomnieć w nocy uczucia zrodzone? Każdy oddech do mnie wraca i dusi, Teraz co dzień mnie śmierć kusi. Mówią niektórzy, że mężczyzna partnerów nie zapomina, Więc do końca życia będę Ciebie wspominał? Czuję się ciągle jakbyś Ty już o mnie zapomniał, Serce moje pęka, jak źle palona glina. Ty mnie pierwszy chciałeś, do domu zaprosiłeś, Przepraszam, że nie potrafiłem mówić, kiedy prosiłeś. Coś we mnie z Tobą jakby umierało, Teraz uczucie pustki ze mną pozostało.

Czekam, aż napiszesz, Czy to ja napisać mam? A jeśli się na nic zdam, Co wtedy o mnie powiesz? Wyrozumiałość ma granice, Nawet jak mi* się to nie podoba, Odpalam papieros - ulga czy stres - niby oba, Potem śmierdzę, trzęsą mi się ręce. Tak bardzo się zmieniłem, Co najgorsze - sam z siebie Zniknąłem gdzieś na nocnym niebie, Tak dużo zyskałem, a mało straciłem.