Czy człowiek kocha? Dość oczywiste
każda matka kocha swe pisklę
Kochamy ludzi, sztukę, czasem też Bóstwa
A miłość do siebie? Tak często jest pusta
Czy bez miłości do siebie możemy kochać?
Czy człowiek bez uczuć może zaszlochać?
Czy bez ognia lampion, nawet i drogi
Rozświetli drogę, zniweczy mroki?
Miłość jest bajką, miłość gehenną
Miłość jest różą, i wielką ciernią
Miłość jest ogniem, miłość jest lodem
Miłość jest życiem, miłość jest grobem
Po co nam miłość, po co się męczyć
Złamane serce - gorsze od śmierci
Człowiek tak żyje w nic już nie wierząc
a miłość jedynie nas różni od zwierząt
Szukamy miłości za wszelką cenę
Gonimy, wznosimy, kopiemy pod ziemię
To wszystko dla paru uderzeń serca
To wszystko przeminie, zostanie lekcja
I co z tą lekcją co z doświadczeniem
Gdy głowa katuje cię jednym imieniem
Gdy idąc do snu, na słowo uwierzcie
głos twój Ci mówi - zabij się wreszcie
Przecież mówiła - kocham cię drogi
Dla ciebie dam połamać swe nogi
Miłość ulotna, z podmuchem powietrza
Zniknęła na zawsze, zamieniła księcia
Taki to przykład błogiej miłości
Gdy człowiek nagi, pozbawion godności
Z miłości do kogoś, by czuć się jak w niebie
Zabił swą duszę, znienawidził siebie