czkawka

@Tectosmith dziękuję bardzo za komentarz! Myślałam, że ktoś tu przewidzi przyszłość peela 🙈 @Rafael Marius dziękuję bardzo za komentarz! Szczęśliwa kraina brzmi obiecująco! @Tectosmith @Rafael Marius pozdrawiam ciepło 😁

"Proszę", "dziękuję". To słowa, za które nie pójdę do piekła. Biję się w pierś i pełznę. Zmieniam się mimochodem, Wpadam w morze niedopowiedzeń. Dobijam do brzegu, a ty łowisz mnie w sztormie. Unikam spojrzenia. Jest zimno, nieprzyjemnie. Więc przepraszam. Dorzucę ci jeszcze trzy inne słowa uniżenia. Nie upadnę, będę zbawiona. Prawda?

@Rafael Marius @violetta @Leszczym Dziękuję bardzo za komentarze! Mam nadzieję, że mój wiersz nie będzie powodem do poważnych spięć tutaj! Widzę że ta nimfa jeszcze zasiała ziarno kłótni ;p pozdrawiam

@Jacek_Suchowicz oj tak, łatwo się przesycić i przejeść w takiej sytuacji! Dziekuję za komentarz i pozdrawiam

Wydawałam się być lekko pyszna Nieczysta A Ty chciwym mnie byłeś Podałam się więc na tacy, I pozwoliłam ci wykosztować się na mnie Do syta Przestrzegając figlarne byś umiar zachował Nie rozpieszczał mnie przesadnie Zgrzeszyłeś.

@Rafael Marius Dziękuję za komentarz. Wydaje mi się, że wiara też jest dużą ceną. W wierszu chciałam zestawić właśnie podejście wiary, którą często można stracić, jednak wciąż pozostać w porządku. Peel nie utożsamia się z wiarą/religijnością, jednak rozpatruje wiele opcji życia wiecznego. Jeśli takowy Święty Piotr będzie gdzieś na szczycie, chce go udobruchać. Pozdrawiam.

Wysoko. Szczebel po szczeblu Rana po ranie Słowo po słowie Tkliwość. Sprężysta drabino Trzymam się ciebie na upór Trzymam na słowo I sięgam nieba Święty Piotrze Dotarłam za wysoko By powiedzieć "Nie dziękuję Następny proszę" Decyzyjność pozostawiam tobie Ale proszę, nie płataj mi figlów

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję bardzo za komentarz. Serdeczności @Rafael Marius Dziękuję bardzo za komentarz. Oj tak, obiecanki, obiecanki a z finału nici. Pozdrawiam.

@Sylwester_Lasota Bardzo dziękuję za komentarz, cieszę się, że mój wstrząs dobrze wstrząsa 😁 pozdrawiam.

Wiara rzucona o brzegi miednicy Odbija się szczękiem mych złości Marskość, marskość i wszystko marskość Obiecałaś mi w deszczu tańczyć macabre Chciałabym ci wierzyć na słowo: Doza szczerości, zastrzyk z miłości Lecz anafilaktycznie, niepraktycznie Nie przyjmuję już żadnej dawki

@Somalija wygląda przepięknie ❤️ a zwłaszcza ta podzielona końcówka! Dziekuje

@Rafael Marius Bardzo dziękuję za komentarz, pozdrawiam serdecznie 😁

@skarpetawsosie Bardzo dziękuję za komentarz 😁 jest mi bardzo miło czytać, że się podoba 😁 pozdrawiam.

Cień twoich źrenic Rzuca jeszcze blade światło. Ułamek chwili. Jej ciężar Spoczywa jeszcze na moich barkach. Podnoszę go i nie upadam. Kulturystyka naszych tymczasów. Długie zawody, kręte labirynty. Plany, marzenia, cele. Przemijanie. Zrastanie się z ziemią, Złączenie z kosmosem, Życie wieczne. Dla żywych niebezpieczeństwo, Dla ciebie constans. Miganie i szybkie gaśnięcie. Złącza przepalają się. Zwoje przestają pracować. Twoje źrenice, już nieobecne Kiedyś były wszystkim. Zapadła ciemność.

@violetta To zależy od kontekstu 😁 niektóre nazwy odbijają mi się czkawką. Pozdrawiam

Co to znaczy kochać? Kręcę się wzdłuż własnej osi Bo jestem tylko dzieckiem Któremu przybyło już kilka lat. Chcę wiecej, Chcę mniej. Imię nadano mi przy porodzie A ty wołasz mnie innym Kochanie. I kręcę się I kręcę cię. Piruety i ukłony. Kurtyna.

@Rafael Marius Bardzo dziekuję za komentarz i opinię. 😁 Pozdrawiam.

@poezja.tanczy Ten sędzia próbuje orzec własne sprawy- pogwałcenie etyki zawodowej, to nie kończy się dobrze. Pozdrawiam ;)

@Dared Bardzo dziękuję! 😁 To duży komplement 😁 za misiowe misię też bardzo dziękuję! @violetta Dziekuję za komentarz 😁

@Dared Dokładnie o tym Ojcu mowa, stąd też ta wielka litera, użyta jak najbardziej celowo 😁 Pozdrawiam @Sylwester_Lasota Dziękuję bardzo za komentarz. Pastwienie się nad sobą, jest bardzo ciężkim tematem, jest to dokładnie to co chciałam ująć poprzez "sędzie niesprawiedliwego"- trudne jest życie z takim podejściem. I ten właśnie stan duszy chciałam tu zawrzeć 😁 Pozdrawiam ciepło.

Zaczynam łagodnie I powoli się nad sobą pastwię. W imię Ojca, Zasad i innych mało istotnych kryteriów. Dostrzegam błędy. W osądzie tym jestem zaś bezbłędna. Biję się w pierś. Mocno. Raz, dwa, trzy. Moje oko za wszystkie inne znane mi oczy. Protokół sporządzono. Podpisano- Sędzia niesprawiedliwy. Ja.

@Deonix_ Takie zniewolenie jest jak najbardziej pożądane! Dziękuje bardzo za zwrócenie uwagi, takie są cienie pisania na telefonie. Już poprawiam 😁 pozdrawiam serdecznie 😁 @czkawka I oczywiście dziękuję za komplement dotyczący tekstu.

@Sylwester_Lasota To prawda, pozór wolności, jest często widoczny, zwłaszcza w kwestii różnych wyborów i wpływu społecznego na dane zachowania. Często wydaje się, że mamy wolny wybór, natomiast nasze zachowania są różnie determinowane. Paradoks wolnej woli jest zawiłą sprawą. @Leszczym Tak, trzeba stawiać granicebi dobrze zdefiniować swoją wolność 😁

@[email protected] @Leszczym dziękuję bardzo za komentarze ❤️ @Leszczym @Leszczym @poezja.tanczy oczywiście kajdany nie idą w parze, ale czasem właśnie ta wolność jest bardzo pozorna. To właśnie chciałam tu powiedzieć, podkreślić.

Spójrz Wszędzie złowrogie spojrzenia, Potrzask. Znienacka zmieniam stan skupienia I krąże po najmniejszej linii upioru- Homeostaza. To nad nią pracowałam wiele lat. Grzywa uczesana starannie, Myśli troche mniej. Rozczochrana- więc to taka własnie jestem. Nie jestem liczbą pierwszą, Pierwiastkiem z siedmiu miliardów także. W twoich ślepiach ginę, Stojąc na baczność Zamykam się w ramy. I stoję w klatce, W kajdanach przeszłości Czekam na osąd gapiów. Jestem wolna.