nicole

@MarianDe Szczerze mówiąc, bardzo zaskoczyła mnie ta interpretacja. W moim zamyśle, chodziło o pewność którą ma sie przy podejmowaniu decyzji, dopóki nie trzeba zmierzyć się z jej konsekwencjami. Wtedy może pojawić się tzw. niepewnosc uczuc, tutaj jako niepewność czy podjęta decyzja była właściwa, wyrzuty sumienia. Odnosząc sie wiec do Pańskiego przykładu, zakładając ze podmiot liryczny zachowałby resztki człowieczeństwa, w tym przypadku spojrzałby ofierze prosto w oczy i doznałby uczucia żalu i niepewności względem tego, jaką okrutną decyzje podjął, i - mam nadzieję, zrezygnował z niej.

Pewność czynów trwa, póki nie patrzy im prosto w oczy- Gdy popatrzy im prosto w oczy, zagłuszy je niepewność uczuć.

@goździk Gdy pisałam ten utwór nic nie było zamierzone. Szłam przez park i pozwalałam myślom płynąć, zapisywałam je i starałam się oddać swoje uczucia jak najlepiej potrafiłam. Nie przykladalam uwagi do układu rymów (lub jego braku 😉). Dziękuję za komentarz!

Kwiecie lawendowy - Tak blisko, a tak w oddali. Murem oddzielony, Przez jednych wielbiony, lecz tylko, Kto po twej stronie barykady. Otchłań - Ściana. Tam, miłość do kwiatu zakazana. A może tylko zauroczenie? Które boli jak nożem zranienie. Jak człowiek spragniony na pustyni, Z wiadrem wody. Napić się nie może, Bo skażona. Tak Pan domu stoi na straży, I niepowołanych do kwiatu nie wpuszcza. Woń lawendy unosi się w chmury Wypełnia wszystkie duszy dziury. Łata je. I pokazuje nie co mieć człowiek może, A czego dostać by nigdy nie mógł. Jak wielkie zaszczyty mogą spotkać jednych, by kwiat w dłoniach trzymali, I jak wielkie nieszczęście tych, którzy chcą a dotknąć listka nie mogą. Życie nie jest proste i nigdy nie będzie, Coraz częściej ludzkość popada w obłędzie. A jeśli nie chcesz żyć jak ci każą - żyj po swojemu - z kwiatem, czy bez kwiatu. Bo każdy kwiat kiedyś zwiędnie a zostaniesz ty. We łzach, niewzruszeniu lub szczęściu.