[Pod krechą]

Przestałem marzyć
I to mnie martwi

Marzyć przestałem
I to mnie trapi

Marzyłem kiedyś
To było piękne

Kiedyś marzyłem
To było w dechę!

A teraz?
A teraz znów jestem pod krechą...

[W ogrodzie namiętności]

Coś dopiszę ale musze pomyśleć nad tym ;)

[W ogrodzie namiętności]

Ok, w sumie coś w tym jest. :)

[W ogrodzie namiętności]

W ogrodzie namiętności
Szukamy ukojenia
Dla pragnień rozbuchanych jak piec
Oślepiających jak słońce

W ogrodzie rozkoszy
Upijamy się sobą nawzajem
Niczym mocnym, słodkim winem
Z kamfory miłości

Spragnione oczy, niezaspokojone ręce
Rozpalone serca
I Ty tak blisko, a jednak daleko tak
Gdzieś za wielkim morzem

Pożądanie jak statek niesie mnie do Ciebie

[Pociąg naszych marzeń]

3 godziny temu, sowa napisał:

@dajo78 Jestem po prostu sową, która mówi prawdę, a nie uprawia włażenia w dupsko, aby mi później uprzejme komentarze dawali.

Jesteś idealnym kandydatem na TWA.

A autorytet jakim się podparłeś przyprawia o ból brzucha :)))

Takie komenty robią tylko szkodę, bo upewniają grafomana, że umie pisać.

To by na tyle było. Nie zamierzam więcej marnować na ciebie czasu.

Daj się leczyć człowieku. Swoją prawdą sobie wytapetuj izolatkę.

[Pociąg naszych marzeń]

@Kapistrat Niewiadomski

28 minut temu, Kapistrat Niewiadomski napisał:

Nietypowe połączenie: pociąg — marzenia.

 

Na kolei wszystko się powtarza, wszystko idzie według rozkładu, repeatability kills playability.

 

Skoro pociąg odjechał, przyjedzie następny, wystarczy zaczekać na tym ponurym peronie. A co do marzeń — nie potrafię sobie wyobrazić, żeby nas opuściły — czy życie bez marzeń jest w ogóle możliwe?

 

Pozdrawiam. ?

Marzenia, które niosą jak pociąg tylko nie zawsze uda się do niego wskoczyć, być w odpowiednim czasie i miejscu. Właściwie w życiu też wszystko idzie według rozkładu jak na kolei ale pewnie trzeba było by się do tego życia dostroić. To nie zawsze jest takie proste.
Życie bez marzeń raczej nie jest możliwe. 

42 minuty temu, sowa napisał:

@dajo78 Z takim tekstem łapiesz co najwyżej na ciurę obozowego :)

Bo kosynierem poezji na pewno nie jesteś.

Ok niech tak będzie. Ty w takim razie jesteś Sowa - przemądrzała z bajki o Kubusiu Puchatku.
Pierwszy link z Google
"

Sowa Przemądrzała - charakterystyka • Kubuś Puchatek

 

 

To niekoronowany autorytet Stumilowego Lasu, do którego mieszkańcy zwracają się ze wszelkimi problemami, natury zarówno życiowej jak i naukowej. Sowa twierdzi, że wie wszystko i wszystko potrafi, ale co najmniej dwie umiejętności- zdolność pisania i czytania- są wątpliwe.
"
 

Miłośnik formy z Bukowskiego o słabnącym duchu.  
Miłego dnia :)

[Pociąg naszych marzeń]

Widocznie jestem kosynierem :) Czasem kosynier więcej był wart niż fircympałek z szabelką, którą oczywiście machał z polotem i błyskiem ;)

[Obsesja]

Znaczy się the Doors? ;)

[Pociąg naszych marzeń]

 

Pociąg naszych marzeń właśnie odjechał
Pognał przed siebie za horyzont
Tak pusty peron, tak cichy
i smutno jakoś... tylko hula wiatr
Pociąg naszych marzeń w którym zabrakło miejsca
... dla nas

[Cywilizacja]

1 godzinę temu, aff napisał:

Węże raczej się nie przejadają, trawienie kosztuje wiele energii. Cywilizacja niezbyt chce trawić.

Ale podoba mi się ten wiersz :-)

 

 

Raczej konsumować.

[Cywilizacja]

Ogarnia, pochłania, niweczy

Pożera i trawi

Przed sobą zielone łąki, błękitne rzeki

Za sobą beton i stal

 

Cywilizacja jak wielki wąż

Pomału pełznie do przodu

Wije się i syczy

Wiecznie nienasycona

 

Twarda jej skóra

Beznamiętnie zimne oczy

I ta cholerna systematyczność

Konsekwentnie, do celu!

[Skrzydła wolności]

@Marek.zak1

W dniu 25.08.2022 o 12:19, Marek.zak1 napisał:

Czyli umysł jest przeciwko wolności, bo analizuje i znieczula zmysły, a te zmysły za? Nie bardzo rozumiem. 

... za przetrwaniem.

W dniu 25.08.2022 o 13:18, Rafael Marius napisał:

jak ja rozumiem, autor wskazuje na niebezpieczeństwo zbytniej intelektualizacji kosztem zmysłów i jak się domyślam również uczuć i emocji.

Tak jest. 

W dniu 26.08.2022 o 08:14, A-typowa-b napisał:

@dajo78 rozum potrzebny, instynkt również, ale najlepsza równowaga. Pozdrawiam.

Z tym, że rozum powinien podążać za odczuciem nie odwrotnie.

W dniu 26.08.2022 o 13:46, Dag napisał:

@dajo78 umysł jest w ciągłym locie, poszukuje dla siebie odpowiedniej wysokości...nie wszystkie skrzydła są stabilne, czasami jedno ciągnie w stronę życia, a to drugie ku śmierci...

Podoba mi się Twoja refleksja 

Ciekawe to co piszesz i przerażające zarazem ;)

[Skrzydła wolności]

 

Brniemy przez życie
Szukając nadziei
Tak jak spragniony ptak
Szuka wody

By móc polecieć dalej
Za instynktem
Który tłumiony zewsząd
Próbuje nas ocalić

Ocalić przed
Zbytnim analizowaniem wszystkiego
Aż do totalnego zobojętnienia
Znieczulenia zmysłów

I wtedy jak zbłąkany ptak
Wpadamy w sieć własnego umysłu
I łamiemy oba skrzydła
Skrzydła wolności

 

[Samotność]

@Anonim1 Elegancki

[Obsesja]

Owładnięty obsesją
Brnę w mgłę
Jest coraz gęstsza
Wlewa się do mojej głowy
Otumania i upija
Zanurzam się cały

Lepiej słuchać niż widzieć
Lepiej czuć niż rozumieć
Błąkając się i zaczynając od nowa
Zagubiony i zrezygnowany
Tęsknie do tych dawnych, pięknych chwil
Kiedy wszystko było radością

Jesteś głosem
Do którego chcę iść
Jesteś nadzieją
Pocieszeniem i zrozumieniem
Motylem wśród łąk
Wśród kwiatów i promieni słońca