Zork

Domowopłonne ustronieCzas zatrzymany w CzasieDomopochodne nastrojeSzczęście na razieDomowość zaprzęgniętaByle ją tylko dostroićSzczęśliwość osiągniętaByle Ją tylko Dobawić

Tkwi jak ślepe ziarno w czasie Pośród istnień i potworów Za kotarą małych czarów Gdzieś kiełkuje nowe życie Prosty i krótki dano mu byt Nieświadomości mądrość. Losu dotyk Jak Hioba rzucił go w chaosu wir Powrotu droga już zamknięta Zostały mu samotne szlaki W poszukiwaniu Piękna i Zwątpienia.