venus

Yukiya - Opowieść o samuraju

~ Księga pierwsza ~

Kiedy tylko

Nastał słoneczny ranek,

Inaczej zwana jutrznia

Yukiya,

Dzielny samuraj z Ody

Przemierzał kolejne metry.

Kiedy w końcu

Dostrzegł we mgle

Słonecznej jutrzni -

Zakochał się w 

Kochanym blasku słońca

Samuraj podziwiał

Zacne horyzonty

Szerokich lasów Ody.

Yukiya był dzielny,

Nadto, ukończył akademię.

Był mężny i pełny podziwu.

Kiedy nazywano go tchórzem,

Wyjmował katanę i groził. 

               ~ Księga Druga ~

Kiedy nastało wyczekiwane

Parne południe,

Samuraj udał się na głaz

Odpocząć od trudów wędrówki

Oraz pomedytować w ciszy

W gotowości na każdą

Nieoczekiwaną chwilę.

Każdy moment,

Był ważniejszy od życia

Gdyż Yukiya był filozofem

Dzielnym samurajem,

Przemierzający granice Ody.

Kiedy skończył medytować

Udał się 

Do kolejnej części lasu.

Najniebezpieczniejszej.

Samuraj na samuraju

Tylko że martwy. 

Chińscy wojownicy

Na chińskich wojownikach.

Zajadali posiłek,

Nie spodziewając się

Że z zarośli

Nagle wyskoczy mężny Yukiya

To narazie koniec, reszta ksiąg w krótce. Mogę tylko powiedzieć, dwie rzeczy:

1. Powieść nie jest pisana w jakiejkolwiek formie historycznej (tj. wydarzenia są zmyślone)

2. Powieść jest pisana formą wiersza, bo tak mi się podobało, i lepiej brzmi.