Annaartdark

@Wędrowiec.1984 świetny? Ależ mnie to zaintrygowało! I ta władza nad przeznaczeniem. Genialnie?

@Wędrowiec.1984 Więc tym bardziej wspaniale że powstał tak po prostu. Wyciągnięty żywcem z codzienności, rutyny. Jak ja to znam. Czasem mam wrazenie że nie wpasowałam się do tej układanki świata. I tak bardzo mi się nie chcę, dawniej jakoś bardziej znajdowało się chęci. Ale również i to zniknęło.

Wiersz w zupełnie innym klimacie niż dotychczasowe Twoje. Przypomina aby się zatrzymać, stanąć na chwilę obok, spojrzeć na siebie z innej perspektywy. Czytam go i jest niepokój,wywołany wizją czyśćca. Wiesz miałam ostatnio sen, bardzo dziwny i przerażający bo wydawał się bardzo realny. Twój utwór przypomniał mi ten obraz. Bo to również czyściec był. Muszę Ci powiedzieć że masz bardzo ciekawe pióro, wywołujesz we mnie wiele różnych emocji,oczywiście przez swoją twórczość i dziękuję za to. Ten wiersz,który dopiero dziś odkryłam, jest bardzo wyjątkowy. Może dlatego że wydaje się taki prawdziwy. Tak bardzo pobudza do refleksji nad życiem. I ten czas... Ten nastrój który powstał, za to dziękuję. Przypomniał o istocie życia o marności... I czas który się nie cofa, nie zwalnia, płynie własnym torem. Kocham takie wiersze. I to zakończenie ?

@Wędrowiec.1984 wolę język polski,jednak brzmienie słów angielskich wzmacnia charakter wiersza. Niegrzecznie dziś tutaj. I jednocześnie zmysłowość którą zbudowałeś przyciąga. Ależ zadzior. Podoba mi się.

@Wędrowiec.1984 ależ proszę? jest mi bardzo miło ?

@Leszczym Bardzo dziękuję ?

@Arsis piękny wiersz, cudowny. Czyta się go z lekkością ?

No właśnie, jaki cudowny stan. Jest inaczej ale niewola podobna :) Zrozumiesz mnie najlepiej :)

@Wędrowiec.1984 ciesze się że Ci się podoba:-)

@Somalija Dzięki, nie mam takiej wiedzy w tym temacie poprawie.

@JWF dziękuję już poprawiam:-)

Lód skruszeje mgła wkrótce opadnie. Dotyk rozdrażni zmysły uśpione. Wybudzą się, rozlożą skrzydła. W ich powiewie, nagie widmo ciał kochanków. Odartych z przyzwoitości, zasad, etykiety. Dwa splecione ciała, bijące żarem palącym. W eksplozji doznań, zmysły wycieńczone, cierpną. Impulsów zbyt wiele by je ogarnąć. Nim mrok się rozejdzie, zostanie wspomnienie, myśl ulotna, która w wkrótce zniknie.

@Wędrowiec.1984no doczekałam się:) Świetny obraz, nawet przez myśl nie przeszedł mi Grey:) Tutaj pokazałeś ,niesamowicie dojrzałą relacje, dla mnie ogień. Dobrze się to czyta,nawet z pewnym podekscytowaniem, fajnie że wiersz wywołuje taką emocje. To wywołuje dreszczyk. Czytam kolejny raz i uśmiech nie schodzi z twarzy. Fajną masz koleżankę:) Ps. Właśnie, miłość daje tak wiele możliwości. Z jej oblicza wychodzą formy coraz doskonalsze,bardziej urozmaicone. Twój utwór jest tego przykładem.

Tak zdecydowanie można to przewidzieć. Dlatego tak podoba mi się ta historia. Intymna, bliska więź a tych dwojga ewidentnie łączy ta najpotężniejsza. Wiem doskonale :)

I wszystko w temacie :)

@Wędrowiec.1984 fajnie tu iskrzy dziś. Wiersz w moim guście a i dla zmysłów jest pożywka :)

@Wędrowiec.1984 Naprawde piękne:) Zachowam dla siebie to zdanie. Jakże mi bliskie.

Blisko:-)

@Wędrowiec.1984 Jest taki wers który podoba mi się wybitnie. A wiersz jest świetny, uruchamia wyobraźnie.

Tak pokręceni ludzie mają specyficzne zainteresowania :-) Dzięki, jakoś to chyba zniosę, nigdy nie lubiłam Gwiezdnych wojen, ale dla takich umiejętności może zacznę trenować:-)

@Wędrowiec.1984 No wiem przekonałam się o tym że pisze chaotycznie, ja tak mam :) On jest o mojej przyjaciółce :) Ha! Chcę tak moc:-)

Niezwykła jest Twoja refleksja. Przypomina o naszej kruchosści zmienności, czasem kapryśnej naturze. Gdy fale niespokojne nadejdą, by uderzyć o skałę swe postrzępione kłębiące się wody.Będę pamiętać że i one w spokojną toń się zleją. Choć wymaga to cierpliwości której czasem brak. :)

@Wędrowiec.1984 To prawda wiem,dlatego jest to piękny kawałek. I bardzo się cieszę że nam go pokazałeś. :)

@Wędrowiec.1984 fascynująca jest Twoja interpretacja. Wiersz który ma głęboki przekaz, to w tym wszystkim jest dla mnie niesamowite ale też w jakiś sposób pouczające. Pochylenie się nad osobą o indywidualnym odbiorze świata. Wzruszyłeś mnie, ogromem empatii. Piszesz dając wiele życiowej mądrości i pamiętaj każdemu czytelnikowi dajesz zupełnie coś innego. Dla mnie jest to piękny wiersz... Bardzo.

@Wędrowiec.1984 Zbyt wiele w tobie mój świecie dźwięków niezrozumiałych, by w rytm twej melodii unieść się. Pozwól że w cieniu ukochanej ciszy skryje się??