amqise

@Natalka16 dziękuję za odpowiedź I przepraszam za to że późno odpowiadam, to jest bardzo zapracowany tydzień :( Nie zmieniłaś bardzo mocno przesłania wiersza, to jest mniej więcej to co miałam w głowie. Właśnie z tym 'ja,' miałam wątpliwości i dlatego pytałam o radę, bo coś mi nie pasowało w tym miejscu. Moim największym lękiem w pisaniu jest wlasnie to ze bedzie zbyt banalny i malo 'odkrywczy', a z drugiej strony nie chce przekombinowac żeby nie wyglądało to pretensjonalnie. Trudno jest mi znaleźć ten złoty środek, dzięki któremu mój wiersz będzie interesujący ale uniwersalny, taki, z którym ktoś będzie mógł się utożsamiać i znaleźć też swój własny sens który odpowiada przezyciom tej osoby. Przez to jestem Jeszce w tym trochę zagubiona.

Każda moja wartość Na kolejnym zakręcie Nie do zdarcia jak kość Osteoporotyka Z winą w balecie Przed wodą utyka Czy płomień zgasnie Zanim ogrzeje do końca? Bez niego jaśniej Zostanie iskierka tląca Ja, dobry człowiek Lęk pożaru, znikomy Nocne zmrużenie oczu Duch wątpienia spragniony Ja, zły człowiek Ciężar, na kręgosłupie Kości proszą o łaskę Noszę pióra I z nimi nie zasnę Jestem początkującą, więc zdaje sobie sprawę, że jeszce dużo przede mną aby jakikolwiek poziom został utrzymany. Czasami trudno przedstawić swoje uczucia wprost, więc wolę przedstawić je w nieoczywistej formie. Zadaniem jest jednak zrobić tak, żeby to miało ręce i nogi, więc będę wdzięczna za wszelkie rady a szczególnie krytykę, zależy mi na tym żeby wiedzieć jakie błędy popełniam.