Yarq

Muzą może być kobieta jeden oddech i poeta może pisać. Moja muza z innych muz jest zamiast słyszeć natchnienia szept mój słyszę krzyk. Wskazała do wersów drogę po co mi to jak nie mogę normalnie żyć. Wraz wszystko przerwać potrafi z uczuciami wejść na afisz lecz bez szumu. Gdy stłumić ją chcę to walczę biorę swój miecz i na tarczy... kładę się znów. Muzą może być kobieta czasem natchnie coś poetę tak jak jej brak.

Kocham ten kraj stały zastały w rozwoju gdzie zmiany tylko stołków Kocham ten kraj trwały wytrwały w niszczeniu fundamentów gdzie umacnianie tylko pozycji Kocham ten kraj rosły obrosły obojętnością gdzie szuka się błędów tylko nie swoich Kocham ten kraj bo cóż mi zostało? Na współczucie mnie nie stać.

Wodzimy palcami Po cienkiej Ariadny nici. Przesuwa się między nimi I znika W ciemnościach Wokół nas. Na jednym jej końcu my Na drugim nasze szczęście. I ile byśmy nie szli Nie wiemy Gdzie wyjście. Jeśli nitka wyślizgnie się Z gruboskórnych rękawic Lub sam ją puścisz Zgubisz się w życia labiryncie. Będziesz błądził jak inni W mroku. Oni. Wpatrzeni w ziemię. Nie chcą patrzeć na nikogo Ani szukać pomocy na górze. Wymijaj ich Niedoceniony I wyjdź Znajdując swoje szczęście.