Petronella

Brzoza na krzyż spleciona i wbita w ziemię. Teraz przyszła kolej na mnie,aby ciążyć to brzemię. Czuję, że się duszę, Od nowa przeżywam masowe katusze. Czy dotrwam do końca? Być może... Do Ciebie kieruję to pytanie Boże.

@Anna_Sendor dziękuję za opinię, pozdrawiam!

@Waldemar_Talar_Talar niestety nie, ale odpowiedni ludzie ,którymi się otaczamy potrafią uczynić je znośnym. Pozdrawiam! @Marek.zak1 dziękuję, pozdrawiam!

Jadę alejką rowerem, Rowerem czarnym jak śmierć. I sunę przez zgniłe kasztany, Do miejsca gdzie smutku nie da się znieść.

@Leszczym Dziękuję bardzo!

Ten co zostawił, pojawił się nagle. Spotkałam go w kawiarni. Mgłę w oczach miałam. Wiedz,że rzewnie swe łzy wylewałam. Wymienił słów kilka i obiecał znowu: Góry radości i brak pustki w słowu. Uwierzyłam na nowo i cierpliwie czekałam. Chcesz wiedzieć co dalej? W mą głowę celowałam.

@Sylwester_Lasota dziękuję bardzo za opinię i podpowiedź! :) pozdrawiam

Nie wiem co powiedzieć, Gubię się w słowach. Siedzieć bezczynnie, czy zacząć od nowa?