corival
-
Postów
3 869 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
-
Wygrane w rankingu
19
Odpowiedzi opublikowane przez corival
-
-
@Asia Rukmini Jak to czasem coś niezauważenie dla samego autora powstanie... Dziękuję, że zajrzałaś i również pozdrawiam :)
1 -
@beta_b Wiedza służy Ci jak zawsze, czyli doskonale portalowa siostro. Wokół wrzeciona ręcznego i życia, snuje się nić wiary przez tysiące lat...
Nawet dziś używamy określeń (chyba już raczej nieświadomie) związanych z tkactwem. W odniesieniu do narodzin - rozwiązanie, a już po porodzie - przecięcie pępowiny, czyli jakby odwiązanie.
Cieszy mnie, że zajrzałaś. Cenię Twoje zdanie.
Pozdrawiam serdecznie :)
1 -
@Somalija Wiersz jest świetnym podsumowaniem... podziwiam za techniczne porównania. Są świetne.
A co do mandragor, to jednak mu do niej daleko jak sądzę ;)
Pozdrawiam serdecznie :)
0 -
- Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
- Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Obrót sprawnych palców
porusza oś świata,
wydłuża się ciągle
nić czyjegoś życia.
Księżycowa Pani,
żyjesz i umierasz,
tkając los człowieka
od samych narodzin.
Gdy brzemienne ciało
utka już istnienie,
wezwiesz Ejlejtyję,
wspaniałą prząśniczkę.
Trzymasz złotą kądziel,
kiedy nowe życie,
przetniesz pępowinę
o bogini losu.
Przejmą przędzę Parki,
Norny pracowite,
źródło przeznaczenia
sączy im cierpliwość.
Żeby nie zabrakło
surowca na nici,
w wody jeziora
rzuć tkackie czółenko.
9 -
@Leszczym Chyba jednak się domyśliłam o co chodzi. Troszkę po czasie, ale jednak. I przy okazji dziękuję za komplement ;)
1 -
7 minut temu, Leszczym napisał(a):
O no proszę i sens się znalazł, ale to iluzoryczne zapewne :)
Dlaczego iluzoryczne? Nie pojęłam jakoś :)
1 -
@beta_b Wbrew pozorom temat jest poważny, to i żartować trudno. Niemniej niezmiernie mi się spodobał sposób w jaki opisałaś tęsknotę, bo jakimś sposobem utożsamiłam się z cierpiącą, a to dobrze dla wiersza.
Pozdrawiam serdecznie :)
0 -
@Gerber Całkiem zgrabnie przedstawiona sytuacja. Pozdrawiam :)
0 -
@Waldemar_Talar_Talar Kamień mchem porośnięty i tajemna liczba gwiazd rozbudziły moją wyobraźnię. Pozdrawiam Waldemarze :)
0 -
@Milena Jest myśl i gdyby przetrzebić strofy, burza i oczekiwanie na nią, stałyby się wyraźniejsze. Tak jak jest, giną w innych tematach, które byłyby doskonałymi pomysłami na kolejne wiersze, a tutaj rozbijają i rozmywają główny zamysł.
Niemniej coś w tekście siedzi, więc...
Pozdrawiam :)
0 -
@aniat. Wieża z kości słoniowej... nie warto się w niej zamykać. Dlatego właśnie przyklasnęłam pomysłowi z dalszej części wiersza.
19 godzin temu, aniat. napisał(a):Mądrość twym nauczycielem.
Kochaj i bądź przyjacielem.
To zdecydowanie fundamentalne wskazówki
I na koniec doskonała puenta. Jeśli już zmęczysz się życiem i pogonią, zawsze możesz wrócić do ciszy i spokoju. Jeśli jednak z nich nie wyjdziesz, nic nie usłyszysz, nic nie zobaczysz, nie będzie też o czym marzyć, bo bez życiowych doświadczeń i doznań niby o czym. Nie ma pożywki dla mózgu, nie ma i projekcji.
Doskonały wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
0 -
W dniu 28.09.2022 o 13:09, Leszczym napisał(a):
Zwracajmy bardziej uwagę na to co i jak, a nie czym oraz na czym, a powinno być całkiem dobrze.
Tu znalazłam sens głęboki. Pozdrawiam :)
1 -
@iwonaroma Takiego porównania nie spodziewałam się zupełnie, ale dziękuję za tak wysoką oceną i pozdrawiam :)@Kamil Olszówka Osady wyspowe istniejące na peryferiach monarchii wczesnopiastowskiej, rzeczywiście pobudzają wyobraźnię. A konstrukcje drewniane, które przy tym wykorzystywano, na przykład przeprawy mostowe, czy platformy sztucznie powiększające obszar wysp, mogą budzić szacunek.
Co do wierszy dot. pradziejów, nie tylko polskich, również już trochę mam na koncie.
Pozdrawiam serdecznie :)
@kwintesencja Kiedy natrafiłam na wzmiankę o archeologii wysp, moja wyobraźnia również ruszyła, więc nie dziwię się innym. Dziękuję, że zajrzałaś i serdecznie pozdrawiam :)
@Sylwester_Lasota Miło mi, że poświęciłeś chwilę. Dziękuję za pozdrowienia i również pozdrawiam serdecznie :)
13 godzin temu, Rafael Marius napisał(a):Gdyby nie te ofiary dla bogów ze zwierząt, a może i ludzi to byłoby bardzo sielankowo.
Na pradzieje, ludzi żyjących w głębokiej przeszłości, ich wierzenia i zachowania z nimi związane, trzeba jednak spojrzeć innym okiem, niż oko współczesnego człowieka. Należy jednak włączyć swego rodzaju filtr i wówczas okazuje się, że cały świat pradziejów wygląda trochę inaczej niż nam się wydaje. Nie było sielanki, a niemal każda czynność była walką o przetrwanie.
Ciężkie czasy? Cóż. Dla nich normalne, więc jak sądzę punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
Miło mi, że zajrzałeś i pozdrawiam serdecznie :)
@lirycznytraktorzysta Dziękuję za czytanie i ślad. Pozdrawiam :)
4 -
@Leszczym Może właśnie dlatego widać to nawet lepiej... dziękuję, że zajrzałeś i pozdrawiam :)
0 -
@iwonaroma Intrygujące spojrzenie. Kocisko podrapało się za uchem i pomyślało... czy naprawdę nie ma już ścieżki, po której porządny kot mógłby sobie chodzić bez napotykania człowieka? Tak jakoś mi się skojarzyło, a wierszyk mi się bardzo spodobał. Pozdrawiam :)
2 -
@Sylwester_Lasota Świetna opowieść... dobry zwyczaj, nie pożyczaj... bo później oddać trzeba. Rozwiązywanie problemów drogą sprzedaży też musi być przemyślane jak widać na powyższym obrazku. Pozdrawiam :)
1 -
@Leszczym Rzeczywiście niezwykle klasyczne i wzniosłe skojarzenia, a ja tak prozaicznie wobec tego z drobnym opóźnieniem wszystkiego naj życzę i pozdrawiam :)
1 -
- Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
- Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Pluskanie wody, trzcinowe szelesty,
snują opowieść o tak dawnych czasach...
pamięć najstarszych ich nie obejmuje,
ziemia i woda wieści przekazują.
Jeziora, rzeki, obawy budziły.
Kto zamieszkiwał niedostępne tonie?
Wodą do picia, kusiły spokojem,
ukryciem mienia, bezpieczeństwem życia.
Naprzeciw lękom odwaga stawiana,
dar przebłagalny ofiarą dla bogów,
niewielkie grody i duże grodziska
rosną na wyspach, szuwarowych gąszczach.
Podziw dziś budzą przemyślne konstrukcje.
Drewno budulcem sporego nadbrzeża,
mosty, platformy i inne pomosty.
Zdumienie wielkie kunsztem dawnych twórców.
8 -
@error_erros Ten rytuał faktycznie ma tendencję do zrywania masek i zasłon.
1 godzinę temu, error_erros napisał(a):Spomiędzy zwiewnych falban sukienki
Zielonej wróżki. Tam my - tak piękni,
Że w tej piękności niemal prawdziwi.Czary Zielonej wróżki wciąż oscylują wokół magii ognia, której, jak słusznie zauważyłeś:
1 godzinę temu, error_erros napisał(a):On nie wymaga, by go rozumieć.
Pozdrawiam errorze :)
0 -
-
@Waldemar_Talar_Talar Słusznie prawisz Waldemarze. Pozdrawiam :)
0 -
@Nata_Kruk Słusznie czynisz motając smutki w cukrową watę. Trzeba chwytać radości i przyjemności... smutki mają tendencję do przypominania się same...
Podoba mi się tekścik. Pozdrawiam :)
1 -
@Sylwester_Lasota A tak, tak... to ów efekt inspiracji ;) Człowiek współczesny w leśnych ostępach... wybitnie nieprzystosowany :)
Dziękuję, że zajrzałeś i podzieliłeś się intrygującym wierszem na kanwie... Pozdrawiam serdecznie :)
0 -
@Sylwester_Lasota Cieszy mnie, że mój tekst Cię zainspirował. Popełniłeś bardzo udany wiersz o różnych odcieniach. Najpierw nastrojowy, później troszkę dowcipu, ale i napięcia, a na końcu wolta i niespodziewana puenta.
Niezwykle mi się spodobał. Pozdrawiam serdecznie :)
0
Pożegnanie z penem
w Fraszki i miniatury poetyckie
Opublikowano
@Leszczym Eeeee tam, ja jak zwykle o starożytność zahaczam i takie tam, ale... mimo, że każde z nas o swoim, to sens jest. A za propozycję zajrzenia do publikacji dziękuję bardzo... spojrzę. Pozdrawiam ponownie :)