Jerzy_jerzyk

@Andrew Alexandre Owie szczęście to brak "naporu", aby wymyślać takie slogany. Szczęście to pełnia.

Rok poprzedni - piekło rok rok temu - piekło rok tegoroczny - piekło — Ty, Stefan, weź ty przestań żreć te ostre kebaby.

Bardzo mi się podoba. Choć nie wszystko do mnie dotarło. Końcówka super, z tą Biblią. I to świetne: "W jesieniach kocham także to, że zawsze kwitną liście: kruchością i kolorem i tym, że też jesteśmy tacy: zdobywamy szczyty, latamy na konferencje, a na drugi dzień umieramy zmieniając rolkę papieru w toalecie" -- tu jak czytałem wytrąciło mnie z rytmu "na konferencje", ale błyskawicznie potem to stworzyło nowy poziom, na którym poprzednie wyglądało już naturalnie: "umieramy zmieniając rolkę papieru w toalecie". Nie przepadam za prozą poetycką, a to mi się podobało. Pozdrawiam

Przewinąłem.

Radio tranzystorowe to relikt przeszłości. Lampy. Nie tylko uliczne. A tam gadają, zamiast grać. Słabizna...

Dobry tekst. Gdyby nie końcowy opis - rozumiem, że przerysowany na potrzeby opowiadania - to byłoby bardzo dobre. Jednak sporo drobnych błędów. Przede wszystkim wyrzuć 90% wielokropków. Po drugie popraw interpunkcję. Po trzecie w kilku miejscach niedobry zapis dialogów (np: ― Milczeć i kopać! ― Wrzasnął Traven. ―[z małej]) Poza tym dobrze się czytało, płynnie, jedynie ta końcówka wydała mi się nieprawdziwa, a poza tym bardzo realistycznie. Pozdrawiam

Dobry tekst. Nawet bardzo. Bo "prawdziwy" emocjonalnie. Było kilka drobnych błędów, ale niespecjalnie wytrąiły w czytania. Podobało się. Pozdrawiam

To piszemy razem. marznął - "Ł" na końcu. j.w. Ogólnie klimat podoba mi się, jest coś, co sprawia, że zechciałem się zagłębić, a to dużo. Ale napisane technicznie słabo, interpunkcja w zasadzie nie istnieje, błąd ortograficzny i sporo innych niedociągnięć. Ale ten fragment piękny: Natomiast w powyższym brzmi to, jakby był to "cel" (od celować), a nie ilość zamykanych cel. Ogólnie podoba się. Pozdrawiam.

Prawdę powiedziawszy, gdy to przeczytałem: "Życie kończy się też wtedy, gdy pochylony nad szklanką herbaty, pytasz: "dlaczego patrzysz mi prosto w oczy?!"" trochę odechciało mi się czytać. Bo pachnie mi to pewnością siebie, a więc modą. Trzeba wiedzieć, że jestem totalnym przeciwnikiem pewności siebie, która u normalnego człowieka oznacza nic innego jak ignorancję. Poza tym napisane tak, że czytałem w internecie przynajmniej dwie osoby piszące w bardzo podobnym stylu, jedną na Wordpressie, a drugą na innym portalu. Napisane jednak technicznie bardzo dobrze, w zasadzie nie ma się do czego przyczepić. Ogólnie na tak, ale kompletnie nie w moim guście. Pozdrawiam.