[Koniec końców]

wśród znanych twarzy stoisz sam
wtem w pustkę obraca się świat
apokalipsa jest u bram
do dzieła gotowa jak kat
serce staje się znów prochem
odbita jest echem cisza
niebo przykryte już mrokiem
nie uchwyci tego klisza
wyparuje ostatnia łza
a człowiek zaśnie wiecznym snem
zostanie po nim kurz brud rdza
ten czas będzie końców końcem

[Niby ten sam los]

Tak, jeden dzień przepełniony uśmiechami, a drugi wylanymi łzami. To się nazywa balans :) 

Pozdrawiam. 

[Sen]

Jesteś tu, a przecież nie ma Cię.
Gdzie podziałeś się?
Przychodzisz, odchodzisz bez słowa.
W snach pojawiasz się.
Na jawie już nie obchodzę Cię.
Pewnie łatwiej jest
Udawać, że nie stało się nic.
Sen był tylko snem,
Reszta to niespełniona bajka.
Zamykam oczy,
A wtedy Ty otwierasz mi je.
Bierzesz w inny świat,
Nieopisany przez nikogo,
Więc opiszę go.

 

W tym świecie jesteś Ty, jestem ja.
Więcej nie ma już miejsca na nic,
Bo świat ten ciasny jak mój pokój.
Układamy tam nasze myśli
W jedną. Serce jednym staje się,
Tak, że jeden słyszalny jest rytm.
A dusze bliżej są niż ciała.
Przenikają się jak powietrze,
Które tak gęste jest wokół nas.
W oczach tańczy blask, unosi nas
I na ziemię nie chcemy wracać.
Niby po co? Gdzie będzie lepiej
Nam niż we własnym urojeniu?
Tak całe życie możemy tkwić...