Owsikowi na sukces nadeszła ochota
zatem zmienił swój adres: zasiedlił pilota.
Nie był jednak szczęśliwy, marudził:
„To głupie – niby wzleciałem w chmury
a wciąż jestem w dupie!”
Współczesnemu człowiekowi czasami zagnieździ się natrętna wiercąca myśl: męcząca obserwacja, która nie napełnia szczęściem, tylko sarkazmem a do tego trudno się jej pozbyć. I ogólnie rzecz biorąc nie jest do głowy tylko wręcz przeciwnie. Jeśli taką myśl ubierzemy w rym – powstanie owsik literacki.
Z czysto teoretycznego punktu widzenia owsik literacki to epigramat, którego cechami są: tematyka filozoficzna, komizm oparty na kontrastach, sarkazm, skatologia, natrętność opisywanego zjawiska i posługiwanie się motywem owsika-pasożyta dla wyrażenia myśli przewodniej.