sisy89

@Alicja_Wysocka i tak bywa, dziękuję :) @Berenika97 bardzo dziękuję :)

@Simon Tracy dziękuję za tak miłe słowa :)

@Migrena cieszę się i bardzo dziękuję :)

niebo znów płacze nad naszym nieistnieniem wilgotne policzki tracą swój kolor a może po prostu ubywa życia listopadowy deszcz wsiąka w skórę i już nic nie jest takie samo cisza bierze w objęcia kilka skołtunionych myśli i wątpliwości układa kolorami na właściwych półkach z których leci kurz dawno nieużywane smaki i zapachy wspomnień na chwilę malują powietrze lecz kolory tęczy nigdy nie zachwycają bez końca blednące odbicia dają dyskretny sygnał że czas zakończyć porządki teraz będzie lepiej

@Waldemar_Talar_Talar witaj, dziękuję pięknie i pozdrawiam :) @tie-break cudnie, uwielbiam takie klimaty :)

@Berenika97 Bardzo dziękuję :)

@Tectosmith dziękuję i pozdrawiam również :)

@KOBIETA dziękuję :) Niestety, coraz zimniej i ciemniej...

@Amber bardzo dziękuję :)

@Migrena dziękuję :)

@Simon Tracy ja też! Dziękuję za czytanie :)

zadumany miesiąc rozsypał liście wśród cichych miejsc nieważne czy za oknem słońce czy deszcz melancholia bierze w objęcia samotne dusze poszukujące sensu między niebem a ziemią

Ale to piękne. Poruszające i autentyczne. Czasem potrzeba czasu, aby zrozumieć, ale życie nie czeka... Pozdrawiam serdecznie.

Jej, przepięknie i wzruszająco... Ja mam taką nadzieję, że nasi bliscy patrzą z góry... Pozdrawiam serdecznie.

@violetta dziękuję :)

@Łukasz Wiesław Jasiński dziękuję :)

Przepięknie u Ciebie. Zawsze czytam z przyjemnością :) Pozdrawiam serdecznie 🙂

@violetta dziękuję @Berenika97 dziękuję bardzo, niestety, tak czasem bywa... Czasem to dystans tylko fizyczny, wymuszony przez los...

@Marek.zak1 bardzo dziękuję i pozdrawiam :)

@viola arvensis bardzo dziękuję ♥️ @Jacek_Suchowicz ładne, wierszowane podsumowanie, dziękuję bardzo :) @Migrena cieszę się i bardzo dziękuję :)

Ooo nie widziałam, że można :)) W sumie taką barwną i pogodną jesień to lubię :) Wiersz bardzo mi się podoba, pozdrawiam serdecznie :)

coraz trudniej poruszyć twoje struny gdy dystans powiększa się z każdym dniem dłonie stygną wciąż osobno szukając innego miejsca na rozstaju zawsze w przeciwnych kierunkach choć myśli biegną do siebie spadająca rzęsa dziś nie da zasnąć przywołując wspomnienie sprzed lat kiedy wszystko wydawało się piękne jak kolory tęczy a okazało się że to jedynie złudzenie optyczne

@Berenika97 bardzo dziękuję :)

@Jacek_Suchowicz dziękuję :) @andrew dziękuję i pozdrawiam :)

Piękny wiersz, wszystko jest napisane jak trzeba, ani za dużo, ani za mało. Cóż, szczęśliwi czasu nie liczą, więc miłość nie zna zegarów ani kalendarza... Pozdrawiam serdecznie :)