Poszukuję autora, tytułu i całego tekstu wiersza. Kiedy byłam mała, babcia recytowała mi z pamięci wiersz. Dziś i ja znam go prawie na pamięć.
Jednak obie z babcią mamy duże luki - wyraźnie brakuje kilku wersów które uciekły na przestrzeni lat. Nie wykluczam też błędów. Babcia mówi, że książeczka, w której był
wiersz miała oderwaną okładkę i nie wiadomo kto go napisał i jaki był tytuł. Google milczy, choć szukam od lat.
Więc może ktoś z Was zna ten wiesz:
Nie przeszkadzam im wcale w nauce
i cichutko się sprawiam jak trusia
tylko tutaj laleczce my nucę
jak do snu mi śpiewała mamusia
ale teraz już jestem za duża
i mamusia nie często mi śpiewa
tylko czasem gdy się zerwie burza
gdy za oknem gdzieś szumią drzewa
gdy złowrogo gdzieś puszczyk zahuka
wtedy mamusia gładzi włoski moje
bo mi wtedy tak serduszko puka
że pomyślałby kto że się boję
ale na to już jestem za duża
wciskam tylko główkę w poduszeczkę
i do piersi laleczkę mą tulę
I nie boję się ani troszeczkę
bo mamusia nuci słodko czule
uśnij córuś, uśnij
Pan Jezus cię uśpi
mama cię utuli
w malowanej Luli
aż mnie cichy dobry sen spowije
a gdy ciebie napadają lęki
gdy za oknem srogi wiatr zawieje
kto cię tuli miesiączku kochany?
raz kiedyś słyszałam od taty
czy od Staszka, co zdał już maturę
żeś z rąk ziemi się wyrwał przed laty
i popłynął hen na niebo w górę
czyś nie wiedział miesiączku kochany
jak to dziecku jest źle bez mamusi?
teraz jesteś jak pisklę zbłąkany
i jak za tobą biedna ziemia tęsknić musi
lecz ty nie chcesz powrócić do niej,
do swej chatki do swojego łóżeczka
<tu wers, który mam na końcu języka i nie mogę sobie przypomnieć>
bo nie śpiewa ci do snu mateczka
lecz wiesz co od tak na chwileczkę
Lale moją włożę do szuflady
a ty wsuń się w ciepłą kolebeczkę
i raz się wyśpij miesiączku blady
czekaj zaraz poprawię sienniczek
I zanucę jak mama cichutko
a gdy zgaśnie twój srebrny promyczek
to kolebać cię będę wolniutko
uśnij synku, uśnij
siwe oczka stuśnij
siwe, siwiusieńskie
blade, bladziusieńkie
