żółwim tempem

Hej, nie wiem czy dobrze rozumiem Twój utwór, ale pamiętaj że wszystkie decyzje zapadają koło nas, nawet te podjęte przez nas.

@Konrad Koper Gdy pozwalasz żeby ktoś poznał cię bliżej ale nie możesz wyjaśnić trudnych przeżyć które cię ukształtowały

Robisz zdjęcia kuli z kolorowej plasteliny rzuconej o ścianę podziwiasz wzór zapętlonych przy uderzeniu kolorów

Bawiłam się chwilę myślami w atrofii, najzimniejszym dotykiem, nadzieją, która sama w siebie nie wierzy, społeczeństwem wielkim, skomplikowanych i kochającym Jednak ta sieć ma dla mnie za duże oka

Nadzieja daj mi dożyć siwych włosów, życia w środku pochodu, szacunku w czyich oczach, znajomości swojego wyglądu

Oczyszczają mnie najprostsze słowa, nieporadne ruchy, Pogięte drogie sukienki, na pewnych siebie krągłych dziewczynach, Urwane przez brak oddechu słowa Ludzie patrzący w lustro z zaciekawieniem Moje nieuczesane włosy Czerwone światło sygnalizacji na tle bezchmurnego nieba Odchylona do tyłu głowa i wyciągnięte ramiona Ból mięśni po wysiłku Kawa mieszająca się z mlekiem w szklance

Uczłowieczyłeś mnie, Niczym samotna wdowa Kota przybłędę

Zlałam się z wszechświatem za życia, a chciałam to zrobić po śmierci

Moja charyzma wypełnia mój biustonosz Moja samoocena chodzi w butach na obcasie Moja dusza pocięta na kawałki Złączona dzięki ciasnemu gorsetowi Ja wypełniam sukienkę Zauważasz że moja osobowość jest taka sama jak twoja I lubisz powtarzać, zadowolony: Jesteśmy tacy podobni Chciałam odzyskać swoje ciało cudzymi rękami Pozwalasz mi milczeć a ja chcę przepraszać Proszę, nie określaj mnie przez to co zrobiłam ani co powiedziałam Nie wiem dlaczego O prawdzie wiem tylko że jest inna

Głód Nasycam jeden drugim karmię swoją duszę odciętymi jej kawałkami podsycam go polowaniem na nie będąc uciekającą zwierzyną nie czuję go Jestem silna Umierając wolno Dostaję siłę ze wszystkich lat, których się pozbawiłam