Somalija

Nie bez przyczyny : ) Pozdrawiam wszystkich w ten szczególny czas. Jest inaczej, nie znaczy, że nmiej lirycznie. Przeciwnie jest prościej i bliżej do drugiego człowieka...

Chciałam żeby było ciężko i dramatyczne, ale teraz czuję, że poddusza. Z kartki jakoś inaczej płynął. Dziękuję za podpowiedzi, przypiłuję strofki. Już kiedyś czytany ? Powstawał w tym tygodniu, ale może ,, widzisz'' mój zielony notatnik z niebieskim ptakiem... : ) Pozdrawiam.

Twój wzrok usztywnia mi kark, odcina myśli. Nie pomaluję drugiej brwi z rzęs płynie. Pieniądze. Słowo wyparło ,, Dzień dobry''. Nasz synek jest tylko drzazgą. Narodziny mnie rozdarły, nie mam miejsca, nie mogę być. Kawa zawsze zimna, ból palący, promieniuje. Nie uratują tego perseidy moich udawanych orgazmów.

Nic nie posiadamy na stałe, a pękają nawet najtwardsi. Jesteśmy pielgrzymami, nie warto się do niczego przyzwyczajać, tylko starać i godzić z tym, że wszystko przemija. Podoba mi się Twój tok rozmyślań, wiersze nie zawsze. Ale staraj się być tam, gdzie człowiek żadko bywa. To nas inspiruje...

zepsuta maszynka dobrych chwil nanizane tylko smutki dług palący policzek wije się słony strumień a ty całujesz mnie emotikoną nic niewidzące wypalone wyświetlaczem źrenice błyszczą tworzę się na nowo składasz mnie

wyrzucona z siebie na jałowym biegu mylę tabletki dzień z nocą wybijasz mnie ze mnie bez zdarzeń tylko trwam smutek po drucikach biegnie zapytaj mnie o mnie nie działa domowe zaklęcia wieszaj zawsze klucz po prawej stronie rozszczelniona do końca wykrój sobie mnie kawałek łatwozranialna łatworozpadalna

Wiersz jest wspaniały, czuję szelest tych wszystkich myśli i marzeń ludzkich. Spełnionych lub nie. Spacer po cmentarzu z Tobą, napewno był by inspirujący. Mimo bardzo młodego wieku masz niezwykłą tkliwość umysłu, dar obserwowania i szukasz tam, gdzie inni tylko udają.

rzeczywistość tępo struga moje myśli ból wydłubuje prawe oko od środka ślady po łzach w korytach ued biegną po policzkach nic już nie ma ciebie nie ma zniknęła moja niebieska sukienka ze słoneczną lamówką popatrz na tym zdjęciu chyba widać ślad cienia jej falbanki pocieszenia kroplę słychać w przemijaniu

Ja uważam, że wiersz jest wart poświęcenia mu dłuższej chwili. Autor opisał ból rozstania z czworonożnym przyjacielem, którego własnoręcznie zakopał gdzieś pod ,, niebieskim niebem''. Sugeruję autorowi zmianę tytułu, by wskazywał na to, co zawarte w wierszu. A kropki, cóż... ? Przeszkadzają. Ogólnie wiersz bardzo mi podchodzi ; )

słyszę myśli fragmenty smutnych złych nici powidoków mimowolnie ciągnę jak przekonać siebie sięgnąć choćby modlitwą gdy nawet srebro księżyca zdaje się pleśnią dlaczego nie błyszczy właśnie dlaczego znów szukam kwiatów poryblinu w zimnym rosole łyżka tonie matowieję płowieję całkowicie zakręcam kran łez przekonuję siebie smutek jednak gęstnieje

Koniecznie trzeba słuchać serca, bo umysł się wyciszy, może nie potrzebny będzie płomień, może poprostu czas wyleczy rany...

@Rentier CottardCottardCottardCoCCoCottCottardCCottard Wspaniały wiersz, lakonicznie na tamat. Szczególnie gratuluję ostatniej strofy. Pozdrawiam ?

Dla mnie ten wiersz jest zbyt blisko prozy. Najbardziej udana jest trzecia strofa. Duży plus za temat i za pracę, którą widać, że złożyłeś. Dobrego dnia : )

@MechanikSłów @MechanikSłów @MechanikSłów Bardzo zgraby wiersz ?. Zmieniłabym jednie jeden wyraz w drugim wersie w drugiej zwrotce. Zamiast ,,Pustka'' zaproponowałbym Ci ,,wyrwa". Pozdrawiam ?.