[Nocne serce]

11 godzin temu, Somalija napisał(a):

@Semper Reus Mocno czarne serce... i takie pulsują... Pozdrawiam, gdzie się podziewasz?

Przecież nigdzie nie poszedłem...

[Nocne serce]

Widziałem wczoraj,

O zmroku,

Serce nocy,

Czarne

Jak otchłań piekła,

Obserwowałem jak bije,

Pompuje krew

Gęstą i czarną

Jak smoła,

W plątaninie arterii,

Skurcz,

Rozkurcz,

Układ krążenia,

Cichym szeptem przepływu

Mówiło do mnie

"Otwórz mnie",

Wystawiłem więc dłoń,

I tak się stało,

I jej esencja

Była we mnie,

Pulsująca i oślizgła,

Patrzyłem jak wypływa,

Podnosi się

I opada na posadzkę,

I wszystko zrozumiałem.

13.02.2023

[puste kalorie]

38 minut temu, Somalija napisał:

@Semper Reus Cześć Beti, jestem na Ciebie śmiertelnie obrażona, bo mnie namówiłeś do pisania, a od tego głowa boli ?. Co u Ciebie oprócz tego, że jesteś łobuzem? ???

Powinienem rozebrać choinkę świąteczną, ale czas tak szybko leci, że za chwilę znowu będę musiał ją ubierać ??

[puste kalorie]

Jak zawsze w formie, nigdy nie zawodzisz :)

[Jarua]

8 godzin temu, Somalija napisał:

@Semper Reus Wiesz, że nic nie pamiętam z tego starego opowiadania tylko Ragnę i Jaruę. Nawet nie pamiętam, jak miała na imię kobieta, która go ścigała. Wiem, że korzystała z pioruna w kształcie okręgu. 

Poszukam, czy nie mam

[Jarua]

Cieszę się, że po kilku latach, mogę poczytać w dalszym ciągu tą historię :)

Wydaje mi się, że miałem gdzieś zapisane stare wersje, ale nie pamiętam gdzie...

[Budzę się]

Budzę się. Pierwszym, co widzę, są odcienie ciemności, przemieszane  z niewielką szarością. Na ulicy nie palą się światła, więc domyślam się, że to musi być pora, gdy słońce dopiero zaczyna swoją wędrówkę. Magiczna godzina. Sięgam po wodę na stoliku nocnym, żeby przepłukać gardło i stęchłe nocne myśli. Udaje się. Z nieco rozjaśnioną głową zaczynam się zastanawiać, co mnie przebudziło. Po chwili już wiem. To cisza. Wieczna cisza, która była, jest i będzie, gdy świat śpi, i gdy umrze.
Ta sama, która czekała na tych, co byli przede mną, obecnych którzy chcą jej teraz słuchać, i na następnych, co przyjdą po mnie. Jednocześnie czuję, że coś jest nie tak. Coś wisi w powietrzu. Nieuchwytne zagrożenie, groźba, obecność. Zło. Patrzę na cienie w pokoju, każdy z nich jest moim wrogiem i przyjacielem. Nasłuchuje przez chwilę, nic się nie dzieje. A jednak, wiem, że coś tam się czai. Czeka. Drżę, a powietrze robi się gęste jak ołów, i zimne jak dłoń trupa. Muszę sprawdzić, czy drzwi są zamknięte. Co jeśli w domu kryje się złodziej? Bezszelestnie uchylam drzwi od pokoju, spoglądam, niczego nie ma. Ruszam. Podłoga mi pomaga, nie skrzypi. W końcu, drzwi. Sprawdzam, zamknięte. I nagle czuję, obecność się zbliża. 
W panice wciskam włącznik światła. Nic się nie stało. Całą moją skórę pokrywa gęsia skórka, umysł zarządza ewakuację. Mdleje.

 

Budzę się. To musiał być zły sen.
Rozglądam się po pokoju. Te same ciemności... Ta sama cisza.  Obecność... Boże, co się dzieje? 
Dlaczego nie ma nigdzie świateł? Czy to na pewno mój dom? 
Nie potrafię opanować drżenia. Czy powinienem tu zostać, i udawać, że mnie nie ma, czy też może uciekać ile sił w nogach? Najciszej jak potrafię, szukam telefonu. Muszę wezwać pomoc. Obecność jakby to wyczuła. Zaczęła się zbliżać do drzwi. Czuję jej potwornie złą energię. Nie śpieszy się. Próbuję zachować spokój, ale nie potrafię przestać się trząść. W końcu zbliża się do drzwi. Uchylają się. Ale nie jestem w stanie znieść czegoś tak złego. Ponownie mdleję.

 

Budzę się. Mając w pamięci poprzednie dwa doświadczenia, myślę. I w końcu mam pomysł, jednocześnie głupi i rozsądny.
Może to sen? A w takim razie, dlaczego by nie zastosować testu rzeczywistości? Modląc się, żeby to zadziałało, wykonuje go. Oślepia mnie białe światło, słyszę trzask.

 

Budzę się. Już nie jestem w łóżku. Z jakiegoś powodu, siedzę na krześle w pokoju. Ale co ja na nim robię?
Próbuje się skupić, ale nie mogę...
Odpływam.

 

Budzę się. Ponownie w łóżku. Kolejny raz w ciemnościach. Oddycham z ulgą, gdy test rzeczywistości zawodzi.
Bo to znaczy, że uciekłem, prawda?

A jeśli tak, to na jak długo?

[W ciemności]

Obudziłem się w ciemności. A ona we mnie. I w niej pozostałem, i znalazłem ukojenie. Na początku nie było nic, pustka samotności, pełna wyrzutów. A potem przyszła obecność. I już ze mną pozostała.. Ile już tu jestem? Dzień? Tydzień? Miesiąc? Czas stracił znaczenie, nie liczy się już nic. Nie ma głodu, bólu. Wszystko oddałem ciemności, a ona mnie przyjęła pod swoje zimne łono. Wpatruje się w nią, z nadzieją, że odwzajemni moje spojrzenie. Czasem wyciągam w jej stronę swoje wychudzone ręce, ale chociaż jest wszędzie, nie mogę jej dotknąć. Wtedy, w szale rozpaczy, biegnę przed siebie, ale moja miłość nie pozwala mi się złapać.
Czuję zmiany w tym co pozostało z mojego ciała, które zjadła ciemność, gdy jej się ofiarowałem.
Jej macki pod moją skórą, oplatają moje naczynia i narządy, kojąc moją tęsknotę. Zimnym dotykiem uwalnia mnie od ciężaru wspomnień, pozwalając mi się w niej zatopić. Nie ma znaczenia, kim byłem, albo będę. Liczy się tylko to, CZYM BĘDĘ z nią.
Obudziłem się w ciemności. A ona we mnie. I w niej pozostałem, i znalazłem ukojenie.
4.10.2021

[***]

Miłość wpół do śmierci...

[nieśpiesznie]

W dniu 3.10.2020 o 16:58, w kropki bordo napisał:

@Somalija tego nie kupuję. 

A co kupujesz? Pieczywo w Tesco?

[Aktualizacja forum]

11 godzin temu, Mateusz napisał:

Cześć,

 

dziś system forum został zaktualizowany. Część funkcjonalności może być jeszcze niedostępna (dotyczy to m.in. przycisków "Odpowiedz"). Intensywnie pracuję nad ich przywróceniem, wszystkie opcje powinny być dostępne w ciągu najbliższych dni.

 

Proszę o zgłaszanie błędów w tym wątku. Edycja utworów jest teraz dostępna pod przyciskiem w menu, o tutaj:

 

 

 

Nie działa mi odpowiedź w temacie, więc cytuję,

Nie mam wiadomości, tj sa, ale ciężko się do nich dostać, nie widać czy ktoś jest zalogowany 

 

To wszystko na telefonie, jak znajdę to napisze 

[Cierpienia młodego elektoratu (tylko dla dorosłych)]

^??

[Scintillae]

7 godzin temu, w kropki bordo napisał:

@Rentier Cottard Nie....podoba mi się, zły zapis....kompletnie nie wiem jaka treść.

Masz może problemy, żeby przeczytać treść? Myslalas może nad wizyta u okulisty?

[M.]

Czekam

[M.]

W dniu 3.07.2020 o 19:55, Somalija napisał:

@w kropki bordo ja zawsze piszę ,,z siebie", bo tylko tego jestem pewna. Nie nadymam się, ponieważ mało wiem, staram się czerpać z tego, co napisali mądrzejsi przedemną. 

Widzę, że Twoja bliska adoratorka znowu lubi być krytykiem xd

@Somalija

[Cierpienia młodego elektoratu (tylko dla dorosłych)]

3 godziny temu, Father Punguenty napisał:

 Co na obiad wyje dziś z garnka

Przyznam, że się zaśmiałem

Podoba mi się ten wiersz

[Scintillae]

Uderza młot

W kowadło świata,

Niewidzialny kowal,

Kuje zawzięcie

 

Rozsypuje światełka,

W ciemności

Nieskończonej

 

Małe iskierki,

Drobne i delikatne,

Uparte by trwać,

I zniknąć,

Bez śladu

 

Z siłą

Zdolną rozpalać

Wielkie pożary

 

Gorące

Krótkim życiem,

Wypalają się

Swoim żarem

 

Tak bardzo

Chcą zaistnieć,

Zostawić ślad

Po sobie,

Rozpętać inferno

Zanim znikną nagle

 

Małe i wątłe

Iskry w mroku

[Ty i ja]

3 godziny temu, Somalija napisał:

@w kropki bordo @w kropki bordo o tekście się już wypowiedzałaś.  Ja przyjęłam, to do wiadomości.

A teraz nie wiem, co chcesz osiągnąć. Pozdrawiam ?.

Urzekła mnie ta rozmowa ??

[Koniec]

Może to już,

Koniec cały

 

Bez wiwatów

I głośnych fanfarów

 

Nie słychać muzyki,

Ani trąbek wesołych

 

Nie ma komu

Wypowiadać słów,

Żeby echo mogło

Łowić je o zmroku

 

Tylko jedno spojrzenie,

Zielonych oczu,

Ulotne jak wspomnienia

 

Może jeszcze

Ostatnie westchnienie,

Którego nie słychać

 

I już po wszystkim

 

Ale przecież

Nikomu się nie zawalił,

Ani nie rozpadł

Cały świat,

Prawda?

 

Nic zauważalnego

 

A jednak,

Coś się zmieniło,

Po cichutku,

Po malutku

 

Nikt nie widzi,

Nikt nie słyszy,

Niemego huku

Sypiących się gruzów

 

I w końcu,

Nastał

 

Koniec wymowny,

Chociaż niewypowiedziany

 

Po prostu,

Koniec

[Strach]

Atmosfera gęsta jak opary dymu
Przesycona strachem
Twoim własnym
Czujesz go?
Wycieka z ciebie jak z rozbitej szklanki
Pali w gardle, jak kieliszek wódki
Odór przerażenia
Nie jestem w stanie go pomylić z niczym innym

Twoje serce bije w szalonym tempie
O co chodzi?
Czego się boisz?
Może jutra?
A może tego, czego nikt nie chce zrobić, a każdy musi?
Twój smród strachu przeszkadza mi zebrać myśli
Co jest w stanie tak przerazić człowieka?
Zła wiadomość?
Nadchodzący dzień?
Widmo nieistnienia?
A może... on sam?

[Nocą]

Próbujesz zasnąć, prawda?

Wiercisz się w łóżku, szukając odpowiedniej pozycji, ale sen nie przychodzi.

Myślisz sobie "nie będę otwierać oczu, szybciej zasnę", prawda?

Ale jednak, coś nie daje Ci spokoju

Szybko rzucasz spojrzeniem na pokój tonący w mroku

"Wszystko jest w porządku, nic się nie dzieje, więc dlaczego nie mogę zasnąć?"

Spoglądasz na szafę

"Czy ona powinna być tak uchylona?"

Nie ociągając się, zapalasz światło i zamykasz ją

Przy okazji wszystkie pozostałe szuflady i drzwi także

Ale uczucie nie zniknęło

Można powiedzieć, że nasiliło się

"Przecież jest spokojnie, wszystko jest w idealnym porządku"

Wracasz do łóżka

Jest już po północy, światła na ulicy dawno zgasły

A Ty dalej wiercisz się, próbując zasnąć

"Czy zawsze jest tu tak ciemno?"

Twój wzrok nie jest w stanie przebić zasłony mroku

Mimo wszelkich starań, nie jesteś w stanie wyciszyć strachu

W pewnym momencie zwracasz uwagę na to jak bardzo jest cicho

Aż piszczy w uszach

"Boże, ześlij na mnie w końcu sen"

Ale odpoczynek nie nadchodzi

Zaczynasz ulegać uczuciu niepokoju i strachu

Zagrzebujesz się głębiej w kołdrę

Do Twoich myśli wkrada się wizja lodowatej, czarnej i chudej dłoni, która łapie Cię za stopę

Nogi do tej pory wystające spod pierzyny, szybko chowasz pod swoją zbroję z puchu

Drżysz

"Czy cały czas było tutaj tak zimno?"

Boisz się, trzęsiesz

Ale przecież jesteś sam w pokoju

Prawda?

Chociaż rozum podpowiada, że tak jest,

To jednak nie chcesz mu uwierzyć

W myślach rozważasz wszelkie scenariusze ucieczki

"Najpierw światło, czy od razu uciekać do drzwi? A co, jeśli coś zobaczę?"

Zaraz, co to było?

Dźwięk na granicy słyszalności

Skąd się wziął?

Krew uderza Ci do głowy, w takim stanie nie ma mowy o śnie

Adrenalina krąży w Twoich żyłach

Czujesz, jak po Twoim czole spływają krople potu

Znowu ten cichy dźwięk, jakby szurnięcie

Nie jesteś już w stanie opanować strachu

Nie zważając na nic, rzucasz się do włacznika światła i przełączasz go

Twoje serce bije w szalonym tempie

Rozglądasz się pośpiesznie

"Nic nie ma"

Ocierasz spocone czoło

I wtedy zauważasz uchylone drzwi do szafy

Ale przecież je zamknąłeś

Prawda?

[Uczta]

Notka od autora: ten wiersz raczej nie jest z tych, które się czyta do obiadu...

 

 

 

Wgryzają się,
Białe i oślizgłe
Robaki,
W mięso,
Zielonkawe i śliskie
Pokryte nalotem
Pleśni i myśli

 

Otulone szczelnie
Ziemną pierzyną,
Wysysają
Stężałe soki,
Uczuć i duszy

 

Ucztują
Na ukochanej
Formie,
Wdychają gazy,
Pełne resztek
Charakteru

 

A ponad tym
Łożem wspomnień,
Skraplają się
Łzy

 

Może gdzieś tkwi
W tym sens

 

Ja nie wiem,
Szukam

 

[Muzyka]

Czasem słyszę,

Muzykę

 

Cichą i delikatną,
Jak wiosenny poranek

 

A innym razem
Łowię nuty,
Twarde i ciężkie

 

Płynie zewsząd,
Po pajęczych nitkach
Mojego umysłu

 

I każe pisać,
Słowa
Na papierze

 

Więc robię to,
Zasłuchany
W rytm melodii

[Wagon]

Zapraszam Państwa

Do wagonu przymuszeń

 

Już słychać stukot maszyn

I gwizd lokomotywy

 

Nie ociągać się,

Trzeba wsiąść,

To nieuniknione

 

Teraz, dziś, czy pojutrze,

To bez znaczenia

 

Każdy z nas

Zajmie miejsce,

W przedziale przymuszeń

 

Według odgórnych zasad,

Bez dyskusji

 

Proszę wsiadać,

Tak musi być

 

Pytają Państwo;

"Dlaczego?"

A ja odpowiadam;

"Bo tak"

I koniec kropka

[Można]

Ale ja nigdzie nie napisałem, że jej nie mają, dlatego postawiłem przed tym przecinek

 

Próbowałem jakoś oznaczyć Was, ale wyszło, że cytuję ?

9 godzin temu, Sylwester_Lasota napisał:

@Sylwester_Lasota  @Somalija @Jacek_Suchowicz