JLD

Wabiony słodkim miodem Parą skrzydełek prowadzony Walczyłem dzielnie z chłodem By być spełniony Więziony gorzkim spojrzeniem Bez skrzydełek zostawiony Przegrałem walkę z cieniem Bo byłem zazdrosny...

Postępuje ostatnimi czasy niecodzienna adaptacja wzroku Efektywnie odbiera się obrazy mniejsze, bo są milsze oku Świat pikseli niezmierzony swym blaskiem na oślepia A światłość umysłu pozostaje w sferze cienia Nie przestrogę, lecz obserwację wam przedstawiam Niewidomi widzą więcej, z taką myślą was zostawiam Pożyczcie nam swe laski z waszej łaski Niech ten gest zwiastuje zatrzymanie adaptacji

@Konrad Koper Dziękuję :)

Nie ma czystszej miłości niż ta, która wyszła z kąpieli łez

Casting Załóż maskę... nie tę, tę z uśmiechem, proszę O tak! Tak jest łatwiej, - Spójrz, co widzisz? - Maski. I oczy niepewnie wysuwające się z nory oczodołów, by ujrzeć zwierciadła, zniekształcające oblicze rzeczywistości, oczy zlęknione zniekształconą w soczewce wizją bezwzględności, nieufnie wyprawiające duszyczkę na przemarsz świetlistym mostem prawdy ku wędrującym duszom i upiorom... - Duszom? - Wędrujące dusze łączą się, dopełniają i zachowując niezależność obierają kurs na ścieżkę szczęścia usłaną wzajemną troską i wsparciem. - Upiorom? Rozejrzyj się, uśmiechy przywarte na stałe do twarzy, maski kunsztownie wykonane, nosiciele przyobleczeni w zbroję wesołości, tak nie wyglądają upiory - Upiory grają w fałszywych spektaklach, więżą dusze, burzą świetliste mosty, ranią serca. - Fałszywy spektakl? Doprawdy?! Niedorzeczność! - I noszą maski... Zdejmij maskę, proszę