[Terapia]

mam w głowie bałagan,

więc go zostawiam

bałaganię dalej

zostawiam aż się zakurzy, aż stanie się niezrozumiały

jak te wszystkie książki ze strychu, których nie przeczytałam

jak papier, do którego nie przywykłam

jak dojrzałe dialogi, których nie jestem w stanie ożywić

krzyczą na mnie przeszłe myśli?

martwi ludzie nie słyszą

 

bierność robi się ciężka, całkiem jak mój oddech po przegranym wyścigu

zjazd z rollercoastera 

znów serce zaleje żal, niezrozumienie, gniew na samą siebie

górnolotność musi być czysta

ciało w bezruchu, klatka się unosi, oddycham

to już nie pomaga?

martwi ludzie nie oddychają

przetrwanie niezaakceptowane

później przechodzę nieco wyżej,

ręce wspieram na kolanach

jest dobrze

pójdę kawałek

jest dobrze?

 

 

[Poznanie]

Czym jest szczęście?  Skąd się bierze? Jak je rozpoznać? 

Szczęście

spektrum

Cierpienie.

Skąd się bierze?

 

[Łąka]

Następnym razem popracuj troszkę nad przekazem i będzie git. Wiersz pozostawia po sobie lekki niedosyt, więc cmon rozwijaj się!! 

[Carmen]

Nieprzerwanie tkwiłam w płatkach efemerycznej róży, 

na wzgórzu zastałej.

Tak wiele osiągneła, mając wyimaginowany obraz otoczenia,

wyrzekając się nieomylnych myśli zagubienia.

 

Teraz jest cicha, zwyczajna, bezszelestna i normalna.

 

Kwiat odkrył prawdę, zrzucając warstwę dobrego nastawienia.

Oczyścił umysł, tracąc wszelkie pragnienia.

I tak wśród nawału zbutwiałych liści wszystko się zmienia.

Cały jego świat opada ku ziemi,

nie szybuje już na tle zmyślonej zieleni.

 

 

[czarna skrzynka]

@Archie_J Dzięki za uwagę! 

[czarna skrzynka]

upajające anty-blanty ukryte za żaluzjami

 

jedynie masochistyczna ucieczka w mrok

rozjaśnia zalaną ćmami drogę

 

powoli sznur się zacieśnia

stłamszony wiatrem motylich skrzydeł

 

nie ma już wyjścia,

nie ma przejścia,

 

ciało zniewolone w zaćmie,

umysł zbyt wolny, by się uwolnić 

 

przechwycenie wędrowca

bliżej słońca