[Ogrom majestatyczności]

@jan_komułzykant Niedługo matura Panie kochany, "wiersz" jest od znajomego po solidnym locie. Po konsultacji z nim, z tego co pamięta zakończenie nie miało być szczególnie buntownicze. Po prostu Hipolit Kwas przejął kontrolę i skończyła się wena.

 

[Ogrom majestatyczności]

@Leszczym Autor się ucieszył. Dzięki

 

[Ogrom majestatyczności]

Im dalej człowiekowi od człowieka

Tym bliżej mu człowieka

Tym Tym 

srutu tutu

 

Nie ma róży bez miłości

i ognia bez miecza

Szerszenia bez osy

i szpikulca bez poety

 

p

pę

pęt

pętl

pętla

pętl

pęt

pę

p

 

Człowiek osie wilkiem, 

szerszeniowi nawet kuna

A tu róża zwykle kolcem

golcem cholcem srutu tutu

A na górze dym 

Taki bez miłości

 

Bardzo długa otóż świeca

Nad swawolnym jeziorem tęczowego poranku

Otaczające wszem wierzby świeżbistością swych gałęzi

że i kuna i dym i zazdrość

Osy boją się dymu

a człowiek róży bez kolców

Nie ma dymu bez ula

Ul rodzi słonie

a słoń kłem białem wabi człowieka

a człowiek jakby róża

Ognisko na szerszenie gotuje

Kuna goni wilka

Wilk ucieka przed dymem

a człowiek go, z niego, niemu.

I jak ćma, jak kłącza tej wierzby

ciągnie ku dymowi

a dym ze świecy

Świeca ku dołowi

Srach bach srutu tutu

rata tata i bęc

i chuj

 

- Hipolit Kwas

[Bo życie jest piękne]

Świat pieprzy nas w dupę na prawo i lewo.

Sztuką jest nie, tego nie zauważać,

tylko to ignorować i cieszyć się chwilą.

[Gdy świat ucieka]

I znów szaro-bure okna
a za nimi świat jak żywy
Kilka drzew i ścieżka piękna
oraz szum nieustępliwy

 

Świat gdzieś hen do przodu leci,
na człowieka nie zaczeka
Raz ciekawość w duszy wznieci,
raz pożegna cię z daleka

 

Siedząc, patrzy i rozmyśla,
i już prawie nic nie widzi
W myślach siebie znów wykreśla,
i znów z życia swego szydzi

 

A świat hen do przodu leci,
zostawiając swoje dzieci...