jatomek

Skończył się czas, w uszach dzwoni mi cisza, brak koloru otępia mój wzrok, puchnę. jak to jest gdy nie ma nic, od przezroczystości do niewidzialności, powoli przekształcam się w nic, nie mam już formy, żadnych zdolności, to niemożliwe, że kiedyś istniałem. a jednak jeszcze pragnę, tak, na pewno uda się jeszcze, pierwszy dźwięk wypuszczam, gdybyś tylko wiedziała jakie to jest pamiętam jej zapach, jej słowa, /