BłażEJ Kuźniacki

Ludzie jak by mogli, by nie spali, nie jedli, Mówią „świat jest podły-niech się spali”-tych bredni Nie chce słuchać nawet, ja chce fruwać jak Daniel Dauglas Home, o wszystko zagrać bo, Czas bliskich zabrać stąd. Stanąć, odpocząć, ulżeć nogom i oczom, A oni niech pędzą jak pośpieszny pociąg. Myśli, uczucia-wszystko skondensowane, Wyścig:”po trupach do celu” jest planem. Ja chce zawisnąć w powietrzu jak Pustułka, A oni niech gonią ku szczęściu w pigułkach Nim zdążą je przełknąć staną im w gardle Ja chociaż mam pewność, że żyje naprawadę, Choć niektórzy patrzą na mnie, jakbym był dziwadłem, Bo często siedzę w domu zaszyty W natchnionej ciszy zapisuje zeszyty.] Myślą rozmawiaj z ciszą o wszystkim i niczym, Bo myślenie jest językiem ciszy…