[GŁOŚNA CISZA]

@Annie_M hej.Dziękuję za info.Pozdrawiam

[GŁOŚNA CISZA]

 Moje ciało niczym fala kołysze
moje myśli tak wolne niczym wiatr.
Całe wnętrze jest wolne od oddechu
i jeszcze ona jest wolna jak ja.
Jej oczy w srebrzystym kolorze.
Jej włosy rzucone na me skronie.
I cisza która głośno gdzieś śpiewa
pulsują nasze ciała oraz dłonie.
Niczym zdobywcy księżyca
pragniemy tak siebie nawzajem.
W kręgu myśli tak wiele nas zachwyca
i ta głośna cisza...
Która dla nas jest rajem.
A gdy już staniemy się jednością
i dotrwamy ocaleni tak od dnia.
Niech ta chwila stanie naszą się wiecznością
w głośnej ciszy poskromieni pośród gwiazd.

 

[ODDAJMY SIEBIE SOBIE]

Zdejmij płaszcz i usiądź.

Porozmawiajmy o tych rzeczach

ważnych i mniej ważnych.

O Tobie i o mnie o nas.

O uczuciach

o wszystkim i o niczym.

O tym co było jest i będzie.

Zaglądając w przeszłość i przyszłość

planując nie oceniając siebie nawzajem.

Dajmy sobie prawo do wolności

do miłości bez granic.

Niech nasze ciała obnażą swe tajemnice

depcząc boso po zielonej trawie.

Zdejmijmy maski które w odbiciu lustra

załamują rzeczywistość naszych spojrzeń.

Stańmy się czyści

lecz nie przezroczyści

by nie kreować się na ideały.

Stańmy w szeregu

lecz nie w jednej linii

nie przekraczając jej.

Gdyż świat za mały jest

byśmy wchodzili sobie na głowę.

Jaki to miało by sens?

Wpadnijmy sobie w ramiona

bezboleśnie nie na siłę.

Stańmy twarzą w twarz

Niech każdy z nas

zobaczy w oczach siebie.

 

 

 

[BEZSILNY ANIOŁ]

     
Rozwijam skrzydła Anielskie.

Zakładam niewidzialny płaszcz

co ukrywa mnie.

Biorę głęboki oddech

i unoszę się.

Po drodze gubię pióra ze skrzydeł

reszta w słońcu spala się.

Jestem blisko swego celu

niczym Ikar zbliżam się.

Po czym raptem jakaś siła

trąca mnie i ciągnie w dół.

Opór wiatru który mnie hamuje

sprawia że odczuwam ból.

Skrzydła już mam połamane

reszta siły we mnie jest.

Pragnę dotrzeć już gdziekolwiek

gdzie jest tej podróży sens.

[PIĘKNA Z TŁA]

       

Z obrazu na mnie zerkasz

Twój wzrok przyciąga mnie.

Nie mogę go oderwać

kto namalował Cię?

Tak piękna i jak żywa

pobudzasz zmysły me.

Chcę stanąć obok Ciebie.

Kto namaluje mnie?

A gdy razem tak staniemy

w kolorowych barwach tego tła.

To swym ciepłem przyciągniemy

serca ludzi...

Którzy wierzą w nas.

[PO ZMROKU]

Gdy pełnia księżyca ukaże się

odsłaniając swe oblicze.

Ze wszystkich ciemnych uliczek

zaczynają grę morderczą i krwawą.

Zdobywcy sukcesu

którzy chcą być na szczycie.

Zapach lęku

zapach strachu

przenika tych co drżą .

Myślą że im wolno?

Myślą że są wielcy?

Przesiąknięci złem!

To zwykli są mordercy.

Pozbawieni uczuć

czułości i sumienia.

Oczy mają zimne

a serce z kamienia.

Duszy w nich nie ma

bo nigdy nie istniała.

Wzorów nie było

więc głazem się stała.

[ANIELSKIE STEPY]

@Saint Germaine W tym ww.piśmie zmian nie będzie ,jedyne co to odbiorca może się zmienić.Nie do każdego to musi dotrzeć cieszę się że dotarło .

[ANIELSKIE STEPY]

Gdzieś na stepach

gdzieś gdzie świata koniec

Żyją wśród stada

dzikie zaklęte konie.

Grzywy mają przepiękne

oczy tak głębokie

czy są aniołami?

Wolne są od grzechu

swego życia autorami.

Aniele Kary tego stada

co mkniesz jak błyskawica.

Prowadź w swym stadzie razem i mnie

do końca mego życia.

Wolności smak

powietrza smak

smakować z wami chcę.

I patrzeć na to

z czasem jak

urosną skrzydła me.

Bo gdy nastanie taki czas

wzniesiemy się z swym stadem.

Po stepach przez anielskie mgły

będziemy kroczyć razem.

[KRZYK]

Ulica spływająca krwią

co zostawia ślady na naszych stopach.

Topiący się w niej motyl

co skrzydła ma ciężkie też od łez.

Tylko ptaki patrzące gdzieś z boku

pełne spokoju

patrzą na nas z drzew.

Echo szumu nadchodzącej fali

co piętrzy się z metra na metr.

Słychać jak z dalekiej oddali

warczy i ponieść nas w otchłań chce.

Wylewa się już z brzegów

widać w niej tysiące rąk.

Krzyk którego zapomnieć się nie da

że oprawca ciągnie ich na dno.

[BŁOGOŚĆ]

Dzięki i pozdrawiam ;)

[BŁOGOŚĆ]

Patrzałem się w niebo

 zapadał już zmrok głęboki.

Słońce kładło się do snu swego

 po gorącym dniu.

Usiadłem wygodnie

 na skraju swych marzeń

pode mną brak gruntu wyczułem zdumiony.

Zrobiło się lekko

już nic nie słyszałem.

Dookoła było cicho i tylko ja otulony.

Nie czując niczego..

Wracać nie chciałem.

Brak wspomnień...

Brak bólu...

Serce stało nieruchomo.

Siedziałem w miejscu patrząc

lecz w środku nie było nikogo.

Zapach który poczułem

był o stokroć piękniejszy.

Trawa stała się mokra

usłyszałem koncert świerszczy.

Postać ma nawet nie drgnęła

a w koło tyle się za działo.

Poczułem całun co spada mi na twarz

który okrył całe moje ciało.

Nie byłem już wcale obecny

bo tego w sobie nie chciałem.

Lecz pora była powracać

ze skarpy na której siedziałem

 

[DUSZE Z PORCELANY]

Witam.

Bardzo ciekawy widok .

Dosyć głębokie i takie zamyślające jestem pod wrażeniem.Pozdrawiam

[DUSZE Z PORCELANY]

Ceramiczne miny

tłuką się w spojrzeniach częstych.

Przykryte kurzem miny

kiedy milczą

stojąc w cieniu

ze spuszczonym wzrokiem.

W ceramicznych strojach

z takim samym sercem.

Czekające jeden na drugiego

które serce pęknie prędzej.

Wnętrza z porcelany

piękne lecz niedoskonałe.

Czasem bite na szczęście

boleśnie i bezpowrotnie.

Odchodzą w zapomnienie bez zrozumienia...

Co z duszami czy je posiadają?

Czy w tym składzie z porcelany

w którym na siebie spoglądamy.

Spojrzenia nasze moc mają?

Trochę uśmiechu

by w tym składzie świata które

mogły to zrozumieć.

Bo gdy świat nasz ceramiczny

będzie dla nas mały.

Z porcelany nasze dusze

będą też pękały.

 

[Sław]

https://h