CzeslawMrozik

Fruwała raźno po całym ogrodzie Miała ogon jak ona cała To była sroka Pewnie była głodna bo jedzenia wypatrywała Wybrała drzewo naprzeciw okna za którym stół wielkanocny uginał się od pyszności Nie mógł być obojętny obecnym A mimo to wszystkich wzrok przyciągała jak na gałązkach z nóżki na nóżkę przeskakiwała Cieszyły ją czereśniowe suszki

Wczoraj choć minęło jest natrętne Nadmierne rozpamiętywanie może zepchnąć w żale i smutek To co było już się nie odstanie Jutro choć dopiero nadejdzie jest wyczekiwane Rozważanie bytu wnikliwe może wzbudzić obawy Co ma być i tak się stanie Natomiast dzisiaj następstwem zdarzeń się jawi Wymaga skupienia żeby sobie jakoś radzić Tylko to co jest teraz życie spełnia

Codzienny bieg przez czas coraz mniej przypomina życie Bywa bardziej pogonią za jakimkolwiek przeżyciem Przy takim pędzie można dostać zadyszki i nie ruszyć dalej Żadna szkoda gdy coś nas ominie Nie wszystko musi być stale

Musimy odgrywać swoją rolę na tym świecie do samego końca Czy się tego chce czy nie chce Chociaż rola jest najlepsza bo główna to jej stawką jest życie Na następną chwilę Nie znamy scenariusza on się sam pisze Poza naszą wolą i pragnieniem Stąd trudno o przekonanie czy to na pewno prawdziwe życie czy już z góry zaplanowane