[Marszałkowi]

4 godziny temu, Saint Germaine napisał:

Znaczy się Piłsudski czy Rydz-Śmigły? 

Kornel Morawiecki ;-) Wiersz napisałem w poniedziałek, po tym, jak dowiedziałem się o śmierci Pana Marszałka 

[Marszałkowi]

 

Łączyły nas
imię
przyjaźń
idee
Cóż że dzieliło nas
pokoleń kilka
przeżycia Pana z tamtych lat
Pan wszak znał to
co ja znam tylko
z filmów i książek
- Pan tam BYŁ!
Dziś...
tylko ból
niedający się opisać w słowach
"To niemożliwe, nie wierzę w to"
choć chyba tak naprawdę
nikt nie miał złudzeń
lecz nadzieja umiera ostatnia
moja umarła z Panem Marszałku
zostały mi słowa
pamiętam je dobrze
to już półtora roku:
"Synku jak umrę
moje idee będą żyły w tobie"
I tak będzie
ma Pan moje słowo
słowo harcerza
A na moim biurku gdy piszę te słowa
- jest godzina dziewiąta za pięć
- niewysłany list
zdjęcie z Panem - największy skarb
i moja łza

[Wrocławski spacer]

3 godziny temu, Jacek_Suchowicz napisał:

ach te rymy - zbyt dokładne

metaforek ciut mi brak

gdzieś się potniesz nie upadniesz

lecz jest debiut i to fakt

 

pozdrawiam

ps jeszcze bym dopracował

np:  W kieszeni  gruby notes włożony,

 
Co do metafor,  ja ogólnie rzadko ich używam :-) taki mam styl. Dzięki za rady. pozdrawiam

[Wrocławski spacer]

Kiedy powracam z pracy zmęczony,
Często na spacer po mieście ruszam.
W kieszeń mam gruby notes włożony,
Szczęśliwa wtedy jest moja dusza.

 

Oddycham ciężkim miejskim powietrzem
Błądzę w zaułkach dotąd nieznanych
I tak bez celu chodzę po mieście
Mieście nad wszystkie mi ukochanym.

 

W moim notesie dziwnym przyznacie 
Na jednej stronie wiersz o Wrocławiu
A stronę drugą, mili słuchacze,
Matematyce poświęcam całą

 

Pamiętam zdjęcia starych kamienic
Co ojciec lwowiak mi pokazywał,
I widzę jak się Wrocław odmienił 
I jak z dniem każdym pięknie odżywa

 

Ja tu, w tym mieście się urodziłem 
Choć dla rodziców Lwów jest najdroższy,
Ta atmosfera lwowskich kafejek,
Dyskutujący w nich naukowcy.

 

Jednak historii burzliwe dzieje
Tamtą beztroskę Kresów zniszczyły
I do wyjazdu z rodzinnej ziemi
Z nagła najbliższych moich zmusiły
 

Gdybym miał kiedyś opuścić Wrocław
Chociaż jest tyle miejsc pięknych w świecie, 
Żal by me serce zmroził i troska
Jak mróz kwietniowy jabłoni kwiecie.
 

Tu wszak stawiałem swe kroki pierwsze, 
Na polibudzie studia kończyłem
Tu najpiękniejsze pisałem wiersze
I miłą pierwszy raz zobaczyłem

 

Gdy już na cyfry patrzeć nie mogę
Ni o Banacha słuchać przestrzeni
Spokoju pragnąc idę nad Odrę 
Lub się zanurzam w parków zieleni.