Wyrosłam pośród tysiąca róż
w ogrodzie pięknym zwanym marzenia
dostałam w darze duszę wrażliwą
wszystko to bardzo doceniam
Kiedy w obłokach dostrzegam deszcz
za chwilę chmury płaczą rzęsiście
w kałużach tańczę i śpiewam
by piękne było smutne życie
Przypinam skrzydła lecę w niebo
tam na mnie czeka droga mleczna
doganiam gwiazdę spadającą
piękna była nocna wycieczka
Odpinam skrzydła wracam z chmur
bo przecież wrócić muszę
pofrunę jeszcze gdzie serce tęskni
do moich róż do moich wzruszeń
Więcej: https://dom603.webnode.com/wiersze-helin-36/
