Karasia Karasia

Mkniemy szlifujac ciemne podłogi Oboje tak blisko W zwartych ramionach wśród brudnych rak Tak czyści i zacni wczesne jaskółki Wśród ciemnej otchłani niechlujnych Myśli zadziornych gęb Z łączyły się serca na przekór wszystkiemu A dusze Nasze poszły w ich ślad W kieszeniach noże ostre języki My bez ustanku mkniemy szlifujac Ciemne podłogi oboje tak blisko W zwartych ramionach Wśród brudnych rąk