[Czym wena? (zainspirowany przez Artbook)]

@Bogdan Brzozka Miłe w 2024 wciąż miłe i jasne, najlepszego :)

[Modlitwa]

Ty jesteś Bogiem i swoim zbawieniem... Ty i tylko Ty możesz się zbawić... Zapomnij, wybacz, pokochaj to zło co Cię ściga.... Niczego nie dostaniesz od innych, tylko Ty i twoje lęki. Będę z Tobą, otwórz się, wypłacz i buduj się na nowo, buduj...

[strzępek snu]

Ładnie poskładane, miło się ogląda :)

[Niekonieczne]

spójrz w słońce :)

[Pokój]

kolorowo z nadzieją :)

 

[O nie, to nie byle co]

A do rana zdążymy zapleść palce w obce ciało...

[rankiem majowym]

No i przyszedł chłód nocy uśmiechając się do mnie

Nigdy nie czekałem na ciepło tak zimny

Myślę a to przeciwne do czuję

że mogę mieć więcej nie czując blizn

Czuję, żyję, umieram w myśleniu

Ciemno mi spływa na oczy  wieczorem

Zasypiam wbijając w marzenia pogrzebacz

Węgle mych pragnień rozrzucam niedbale

Jestem twardy jak wieża, jak wiara kamienna

Stoję, wiem co będzie, nie słucham wiatru

Fale nocą poniżej liżą ma piaski żarłocznie

Stoję, stoję twardo na czterech ziarnkach rozwagi...

[Vigelanda Park]

:)

[Dwa słońca]

Dzięki za sugestie, bardzo ciekawe, porozmyślam...

[Dwa słońca]

Dziękuję za odpowiedzi i serduszka. Miłego dnia :)

[Noc]

Dziękuję. To są  obrazy które przeżywam, spisuję i często nie redaguję. Ten jest z 1997 roku, tak mi się odnalazł :)

 

[Mruczanki]

Słowa, namiętności obrazem...

[Noc]

Zasnąć,  obejmowany  ciepłem,  odpocząć,  noc  taka  cicha

Wlokąc  się  krok  po  kroku  charcząc  oddycham  uparcie

Wiem,  że za  mną  stąpa,  precz! Jeszcze  nie  zdycham

W śniegu  tonąc  brnę  na  ostatnie  starcie

 

Drzewa  niczym  wyplute  z  otchłani  pajęcze  demony

Za  gardło,  za  włosy  chwytają  swym  cieniem

Po plamach  krwi  mojej  pełza  śmiech  jej  szalony

Blask  oczu  moich  kradnąc  z  ostatnim  krwawym  tchnieniem

 

Nie  ostał  się nikt,  śnieg  zamknął  oczy

Kryjąc  ból  zastygły,  puchu  znieczuleniem

Tym  którzy  zbudzeni,  do  broni  zdążyli  skoczyć

I  tym  którzy  odeszli,  którym  w  śnie  wydarto  tchnienie.

 

[Dwa słońca]

Ku obu zwracam twarz, ku obu zwracam duszę

Grzeją mnie pieszczotliwie, zdrowotnie, zmysłowo

Wielbię je, czuję, w blasku ich się kruszę

I w blasku ich buduję swe ciało na nowo

 

Lepię się w mrokach nocy, formuję jak z gliny

Wygrzewam, wysycham, twardnieję w ich blasku

Czerpię ich ciepło, bez granic, bez winy

Każdej nocy się tworząc wypatrując brzasku

 

Tak pięknie ulepiony sięgnąłem po słońca

Sięgnąłem bez namysłu i z niczyjej winy

Teraz wpół zaćmieniu idąc tak bez końca

Chwieję się wpół oślizgły, wpół z cegły, wpół z gliny