[miłość w wierszach - konkurs]

Treny(I)

„Ostatni rachunek sumienia”


„Wyznanie”

Jesteś moja gwiazdeczka na niebie
Moim kluczem do drzwi radości
Ty - mój ratunek
Lekarstwo na serca rany
Jesteś ciepło- słońce moje
Wszystko jesteś
Ty, mój aniele

***
Gdy byłeś tak blisko
Nie umiałam łapać szczęścia
Byłam za młoda
nikt nie nauczył mnie
tobą oddychać
czas zbudował most miedzy nami
po remoncie rozbudowany
i potem anioł przyjęty do nieba
-oznaka początku burzy na morzu
...

I
Bo gdy odeszles
Zabiłeś mnie
To była śmierć okrutna
Choć inna- ciało żywe
Dusza w piekle stracona

II
Bo gdy mosty głupoty odeszły
deszcz grzechu już spadł
krople spłynęły po policzkach
I wtedy wrota prawdy
otworzyły się.
Wiem jak było
Wiem jak jest
Bo gdy ostatnia gwiazda spadnie
otworze oczy i zobaczę jak będzie...

III
Bo gdy cię nie ma – nie ma mnie
Bo gdy mnie kochasz – deszcz jest ciepły
Bo gdy uciekasz- ciało oblane potem
Bo gdy tu jesteś- rodzę się na nowo
Bo gdy się chowasz- twarz łzami pocięta
Bo gdy zamknę oczy widzę dom i ciebie



IV
Tak jak skala i ten kamień
jak ta ulica i dom w ciemnej okolicy
to wiezienie tam, na pustyni
Stoję, jak zwykle sama

Bo tak jak to wiezienie, tam na pustyni
jak ta ulica i dom w ciemnej okolicy
tak jak ten kamień i tak jak ta skala

Stoję sama
w nocy
bez gwiazd na niebie
w dzień
bez blasku słońca
bez ciebie
bez niczego
bez nadziei
Stoję sama...


V
Bo stracone
sekundy i minuty,
dni i godziny
nie wrócą nigdy.
Nie ma się co kryć
z jasna prawda
trzeba iść dalej
i dalej
Tak po prostu iść
nie oglądać się za siebie
iść dalej
przed siebie.
Bo nie wrócą stracone pocałunki
i te oczy tez nie wrócą
nie wróci bicie serca
i słowa nasze tez nie wrócą
ja nie mam nic do ukrycia
ty tez, zresztą
A unikam cię
jakbym
tak bardzo zgrzeszyła.

VI
Bo lodowa góra
Naszej miłości
Stopiła się kiedyś
W czasie gdy słońce
Świeciło słabo
Ja nie chciałam
Czy ty chciałeś- nie wiem
Bo rzec można
- stało się
A teraz po latach
Wiem ze gwiazda byłeś na niebie
Choć ja dla ciebie zbędna kometa
Mimo wszystko film nadal się kreci
w sercu gdzieś głęboko
Bo z tobą – nie zawsze dzień pogodny
Bo bez ciebie- noc panuje

VII
Bo ile dni, ile nocy musze przeczekać
By cię kiedyś na nowo odnaleźć
Ile śnic
By cię dojrzeć choć na chwile

Tak wiem – kwiaty zwiędły
Minęły lata- czas dotknął i nas
Lecz twe oczy
te same
płomień gorący, strzała przebija me ciało

Bo ciągle szukam cię
wszędzie- nawet
w pustyni serca
lecz nie ma, nie ma cię
utknęłam
w lodowcu wnętrza ziemskiej iskry

VIII
Bo jakże mi trudno bez ciebie
Bez ciebie
Żyć i oddychać
Bez ciebie
Wszystko bez sensu
Noc jest nocą
Bez ciebie
Dzień jest dniem
Bez ciebie
Monotonia monotonia
Bez ciebie
A życie życiem
Bez ciebie
Lecz może kiedyś nadejdzie czas
ze zapomnę
I wtedy otworze skrzydła na świat
Bo w końcu musze żyć
Musze oddychać
i żyć
Nawet jeśli to ma być
bez ciebie...






IX
teraz z odległości
widzę mój błąd
widzę twój błąd
widzę nasze błędy
i wiem
ze ja bez ciebie
to
nie ja
ty beze mnie
to
nie ty
lecz teraz nam
łatwiej
mimo wszystko
nasza miłość wielka
niszczy rozum i ciało
bezpieczniej jest wiec
osobno
żyć


X
Bo gdy słowa odejdą, czyn zostanie
a ciemność stanie się jasnością
Podasz mi dłoń, poczuje ciepło
nigdy więcej samotna
poczuje ciepło
Źrenice lodu iskra roztrzaska
I wtedy poznam cię do końca
będę oddychać każdym pocałunkiem
pić bezcenne kryształy szczęścia,
będę żyć w tobie
dziękując Bogu za każdą sekundę
RaZeM...


***
bo wszystko kiedyś dobiega końcu
bo czasem tak się dzieje
cos się kończy, a cos zaczyna
chciałam cię pochować w sercu za życia
lecz teraz wiem
życie bez ciebie
absurdem jest,
niemożliwa niedorzecznością
bo
mimo wszystko
kochałam
kocham

na wieczność
na wieki
wieków
AMEN.

[Przed podróżą]

ja uwazam ze fajny wiersz, w moich jest jescze wiecej powtorzen! zraszta powtorzenia to srodek poetycki, albo? pozdrawiam

[****]

podoba mi sie styl tego wiersza, w sposob jaki to napisales, choc za pierwszym razem nie mozna wyczaic o co chodzi, pozdrawiam